Δευτέρα 19 Μαρτίου 2007

Είπαν οι σοφοί για το βεγκεταριανισμό

"ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ..."

"Είμαι απόλυτα σίγουρος πως η ανθρώπινη φυλή, που αναπτύσσεται σταδιακά, θα σταματήσει σε κάποιο σημείο να τρέφεται με κρέας". H. D. Thoreau

"Όταν εμείς οι ίδιοι γινόμαστε οι ζωντανοί τάφοι δολοφονημένων ζώων, πως περιμένουμε ιδανικές συνθήκες στη γη;"
G. B. Shaw

Κάθε χρόνο σφάζονται μόνο στις Η.Π.Α. με σκοπό τη διατροφή 134 εκατομμύρια θηλαστικά και 3 δισεκατομμύρια πτηνά, αλλά οι καταναλωτές δεν έχουν συνειδητή επίγνωση της σχέσης ανάμεσα στην σφαγή και το κρέας που παρουσιάζεται στο τραπέζι. Στις τηλεοπτικές διαφημίσεις ένας κλόουν που ονομάζεται Ronald McDonald εξηγεί στα παιδιά πως τα χάμπουργκερ μεγαλώνουν "στα λιβάδια των χάμπουργκερ". Αλλά η αλήθεια δεν είναι τόσο ευχάριστη: τα σφαγεία θυμίζουν κόλαση: Τα ζώα χάνουν τις αισθήσεις τους μετά από χτυπήματα σφυριού και ηλεκτροσόκ. Ύστερα τα κρεμάνε με το κεφάλι προς τα κάτω και τα οδηγούν στο σφαγείο σε μια μηχανική φάλαγγα. Εκεί θα τα αφήσουν στη γη και θα τα κόψουν σε κομμάτια, πολλές φορές ενώ ακόμη είναι ζωντανά. Ο τενίστας Peter Burwash περιέγραψε τις αντιδράσεις του όταν επισκέφτηκε ένα σφαγείο, στο βιβλίο του A Vegeterian Primer. "Δεν είμαι φτιαγμένος από ζάχαρη: έπαιζα χόκεϊ μέχρι που κατάπινα μερικά δόντια και είμαι ιδιαίτερα επιθετικός στο γήπεδο του τένις... Μα εκείνη η εμπειρία του σφαγείου κατάφερε πραγματικά να με αναστατώσει. Όταν βγήκα από εκείνο το μέρος ήξερα πως στο μέλλον δεν θα έκανα κακό σε κάποιο ζώο. Γνώριζα τα ψυχολογικά, οικονομικά και οικολογικά κίνητρα των ζωόφιλων, αλλά αυτή η άμεση απόδειξη της σκληρότητας του ανθρώπου απέναντι στα ζώα έγινε η βάση της προσχώρησής μου στο βεγκεταριανισμό (φυτική διατροφή)."

Αρχαία Ελλάδα και Ρώμη

Από την αρχαιότητα σημαντικές προσωπικότητες αισθάνθηκαν την ανάγκη να ακολουθήσουν τη φυτική διατροφή ωθούμενοι από ηθικά κίνητρα. Ο Πυθαγόρας, διάσημος μαθηματικός και φιλόσοφος, δήλωσε: "Φίλοι μου, αποφεύγετε να γεμίζετε το σώμα σας με βρώμικες τροφές. Υπάρχουν εκτάσεις σιταριού, τόσα πολλά μήλα που λυγίζουν τα κλαδιά των δέντρων, σταφύλια που γεμίζουν τους αμπελώνες, γευστικά χόρτα και λαχανικά για μαγείρεμα. Υπάρχει το γάλα και το μέλι με το άρωμα του θυμαριού. Η γη προσφέρει μια μεγάλη ποσότητα πλούτου, καθαρά στοιχεία που δεν προξενούν το χύσιμο του αίματος, ούτε τον θάνατο. Μόνο τα ζώα ικανοποιούν την πείνα τους με το κρέας, και όχι όλα: πράγματι τα άλογα, τα βόδια και τα πρόβατα βρίσκουν τροφή στη γη." Ο βιογράφος Διογένης περιγράφει πως ο Πυθαγόρας έτρωγε ψωμί με μέλι το πρωί και ωμά λαχανικά το βράδυ, και πως πλήρωνε τους ψαράδες για να πετάξουν στη θάλασσα τα ψάρια που μόλις είχαν πιάσει. Σε ένα δοκίμιο με τίτλο, "Περί κρεοφαγίας", ο Πλούταρχος γράφει: "αναρωτιέστε γιατί ο Πυθαγόρας δεν έτρωγε κρέας; Εγώ προσωπικά αναρωτιέμαι για ποιο λόγο και με τι καρδιά, ο πρώτος άνθρωπος πλησίασε το στόμα του στο πηγμένο αίμα και τα χείλια του σε ένα νεκρό πλάσμα. Πως έβαλε στο τραπέζι του πτώματα ζώων και ονόμασε φαγητό και τροφή τα πλάσματα που λίγο πριν μούγκριζαν και βέλαζαν, κινούνταν γεμάτα ζωή. Πως δέχτηκε την θέα της σφαγής, τον κομμένο λαιμό, το γδαρμένο δέρμα, τις σπασμένες αρθρώσεις. Σκεφτείτε την άσχημη μυρωδιά... Πως έγινε να μην ανατριχιάσει όταν ήρθε σε επαφή με τα κομμάτια άλλων όντων και ρούφηξε το ζουμί και τον ορό από τις πληγές τους...! Ο άνθρωπος δεν τρέφεται με λιοντάρια και λύκους για να επιζήσει..., αντίθετα, σκοτώνει πλάσματα ακίνδυνα, εξημερωμένα, που δεν έχουν κεντριά και μυτερά δόντια. Για ένα κομμάτι κρέας, ο άνθρωπος τους αφαιρεί τον ήλιο, το φως, την διάρκεια της ζωής που δικαιούνται όταν γεννιούνται." Ο Πλούταρχος προκαλεί τους σαρκοφάγους: "Αν πιστεύετε πως η φύση σας προορίζει για τέτοιου είδους διατροφή, γιατί δεν σκοτώνετε μόνοι σας αυτό που θέλετε να φάτε; Αλλά κάντε το με τις δικές σας δυνάμεις, χωρίς ρόπαλο, χωρίς σφυριά ή άλλα όπλα."

Από το ντα Βίντσι, το Ρουσσώ, το Φραγκλίνο...

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, μεγάλος ζωγράφος, γλύπτης και πρωτοπόρος της Αναγέννησης, συνοψίζει τις ηθικές αρχές της φυτοφαγίας. Γράφει: "Αυτός που δεν σέβεται τη ζωή, δεν αξίζει να ζει." Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι θεωρούσε τάφους τα σώματα των κρεοφάγων, νεκροταφεία των ζώων που τρώνε. Στα έργα του, στα οποία είναι εμφανής η αγάπη του για κάθε ζωντανή οντότητα, αναφέρει: "Πολλά μικρά ζώων θα μεταφερθούν, θα σφαχτούν και θα κομματιαστούν με τρόπο βάρβαρο." Ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Ζακ Ρουσσώ υποστήριζε την φυσική κατάσταση των πραγμάτων. Παρατήρησε πως γενικά τα σαρκοφάγα ζώα είναι πιο βίαια και σκληρά από τα φυτοφάγα, και συμπέρανε πως η φυτική διατροφή ταιριάζει στους λιγότερο επιθετικούς ανθρώπους. Συμβούλευσε να μην δίνεται η άδεια στους σφαγείς να παίρνουν μέρος στα δικαστήρια ως μάρτυρες ή ως ένορκοι. Στο έργο του, Τhe Wealth of Nations, ο οικονομολόγος Adam Smith, ένας άλλος υποστηρικτής της φυτικής διατροφής γράφει: "Aναρωτιόμαστε σε πιο μέρος του κόσμου, το κρέας είναι απαραίτητο για την επιβίωση... Αλλά τα δημητριακά και τα χορταρικά, το γάλα, το τυρί το βούτυρο και το λάδι (όπου δεν υπάρχει βούτυρο) προσφέρουν την πιο πλήρη και ενεργητική διατροφή, επειδή δεν υπάρχει ένα μέρος όπου ο άνθρωπος είναι αναγκασμένος να ζήσει με κρέας". Τέτοιου είδους παρατηρήσεις ώθησαν τον Βενιαμίν Φραγκλίνο να γίνει πυθαγόρειος σε ηλικία δεκάξι χρόνων, όταν αντιλήφθηκε πως η φυτική διατροφή του εξασφαλίζει μεγαλύτερη διανοητική καθαρότητα και ευκολία στην μάθηση. Στην αυτοβιογραφία του, χαρακτηρίζει την κατανάλωση του κρέατος "αδικαιολόγητο έγκλημα". Kαι ο ποιητής Σέλλεϋ όταν έγινε φυτοφάγος έγραψε στο δοκίμιό του, A Vindication of Natural Diet: "Πρέπει να επιβάλλουμε μια αποφασιστική δοκιμή στους κρεοφάγους: να κόψουν με τα δόντια, όπως λέει ο Πλούταρχος, το κρέας ενός ζωντανού αρνιού, να βυθίσουν το κεφάλι τους στα ζωτικά του όργανα, να πιουν αίμα... Αν καταφέρουν να ξεπεράσουν μια τέτοια δοκιμή τότε θα είναι σωστή η θεωρία τους." Ο Σέλλεϋ προσχώρησε στο βεγκεταρισμό όταν ακόμη ήταν σπουδαστής στην Οξφόρδη, σχεδόν αμέσως μετά τον γάμο του με την Χάρριετ, που έγραφε σε μια φίλη της "...σταματήσαμε να τρώμε κρέας και ακολουθούμε τα διδάγματα του Πυθαγόρα." Στο ποίημά του, Queen Mab, ο Σέλλεϋ περιγράφει έναν ιδεώδη κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν σκοτώνουν ζώα για την τροφή τους. "...τώρα Ο άνθρωπος δεν σκοτώνει το αρνί που τον κοιτά στα μάτια, Δεν καταβροχθίζει σφαγμένα ζώα που, από εκδίκηση για την παράβαση των φυσικών νόμων, Έχυναν στο σώμα του σαπισμένα υγρά, Όλα τα βλαβερά πάθη, τις ματαιόδοξες σκέψεις, Το μίσος και την απογοήτευση, την αποστροφή, Το σπέρμα της δυστυχίας, του θανάτου, της αρρώστιας και του εγκλήματος." Ο Ρώσος συγγραφέας Λέων Τολστόι έγινε βεγκετάριος το 1885. Εγκατέλειψε το κυνήγι και προσχώρησε στον ειρηνικό βεγκεταρισμό που καταδίκαζε το σκότωμα οποιουδήποτε ζώου, ακόμη και ενός μυρμηγκιού. Κατάλαβε πως η αύξηση της βίας θα οδηγούσε την ανθρώπινη κοινωνία σε έναν αναπόφευκτο πόλεμο. Στο δοκίμιο, The first step, ο Τολστόι λέει πως η κρεατοφαγία "είναι απλά ανήθικη, επειδή συνεπάγεται μια πράξη που αντιτίθεται στα συναισθήματα της ηθικής, την πράξη του σκοτώματος. Όταν ένας σκοτώνει" συνεχίζει, "εξοντώνει μέσα του τις υψηλότερες πνευματικές ικανότητες —την αγάπη και την συμπάθεια για τις άλλες ζωντανές οντότητες— και όταν καταπατά τα συναισθήματά του, γίνεται σκληρός." Ο συνθέτης Ρίχαρντ Βάγκνερ πίστευε πως η ζωή είναι ιερή και θεωρούσε το βεγκεταρισμό φυσική διατροφή που απομακρύνει τον άνθρωπο από την σκληρότητα και τον βοηθά να πλησιάσει "το χαμένο παράδεισο". Ο Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ, ήταν βεγκετάριος. Έγραψε στο καλύτερο έργο του, Walden: "Είναι ντροπή που ο άνθρωπος είναι σαρκοφάγος. Είναι αλήθεια: ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει και ζει σκοτώνοντας τα ζώα, αλλά αυτός είναι ένας άθλιος τρόπος ζωής, όπως γνωρίζουν αυτοί που ξέρουν να παγιδεύουν λαγούς και να σκοτώνουν αρνιά. Κι αυτός που διδάσκει τον άνθρωπο να ακολουθεί μια διατροφή υγιεινή και μη-βίαιη θεωρείται ευεργέτης της ανθρωπότητας. Εγώ προσωπικά, δεν έχω αμφιβολία πως η εγκατάλειψη της σαρκοφαγίας είναι μέρος του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως άγριες φυλές έπαψαν τον κανιβαλισμό όταν ήρθαν σε επαφή με πιο πολιτισμένους πληθυσμούς.

Ο εικοστός αιώνας

Είναι περιττό να θυμίσουμε πως ο μεγαλύτερος απόστολος της μη-βίας του εικοστού αιώνα, ο Μαχάτμα Γκάντι, ήταν βεγκετάριος. Επειδή οι γονείς του ακολουθούσαν τους κανονισμούς της Ινδουιστικής θρησκείας, δεν έφαγε ποτέ κρέας, ψάρια ή αυγά, αλλά κάτω από την Βρετανική κυριαρχία, όταν εγκαταλείφθηκαν οι αρχαίοι κανονισμοί της ινδικής παράδοσης για χάρη των δυτικών συνηθειών —συμπεριλαμβανομένων αυτών της διατροφής— ο Γκάντι πείσθηκε από τους συμμαθητές του στο σχολείο να φάει κρέας "γιατί έτσι θα αυξάνονταν η δύναμη και η αποφασιστικότητά του". Αλλά αργότερα επέστρεψε στη φυτική διατροφή και έγραψε: Είναι ανάγκη να διορθώσουμε την λανθασμένη αντίληψη πως η φυτική διατροφή μας κάνει αδύναμους, παθητικούς και αναποφάσιστους. Προσωπικά πιστεύω πως το κρέας δεν είναι απαραίτητο για κανένα λόγο." Έγραψε πέντε βιβλία που αφορούν το βεγκεταρισμό, έτρωγε βλαστούς σιταριού, αμύγδαλα, χορταρικά, λεμόνια και μέλι. Ίδρυσε την αγροτική κοινότητα Τολστόι, που βασιζόταν στις αρχές του βεγκεταρισμού. Στο βιβλίο του, "Ηθικές Αρχές του Βεγκεταρισμού", έγραψε: "Είμαι πεπεισμένος πως το κρέας δεν είναι κατάλληλη τροφή για το είδος μας. Αν είμαστε ανώτερο είδος, κάνουμε σφάλμα να αντιγράφουμε τα κατώτερα είδη των ζώων". Ο Γκάντι πίστευε πως οι ηθικοί λόγοι είναι πολύ σημαντικότεροι από τους λόγους υγιεινής. Έγραψε: "Αισθάνομαι πως η πνευματική μας πρόοδος θα γίνει αιτία να σταματήσουμε να σκοτώνουμε ζώα για να ικανοποιήσουμε τις σωματικές μας επιθυμίες." Ο θεατρικός συγγραφέας Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω υιοθέτησε το βεγκεταρισμό όταν ήταν είκοσι πέντε χρονών, και όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία του πείσθηκε από τον Σέλλευ. Οι γιατροί έλεγαν πως αυτή η διατροφή θα τον σκότωνε. Όταν μετά από πολλά χρόνια κάποιος τον ρώτησε γιατί δεν επέστρεψε σε κείνους τους γιατρούς απάντησε: "Θα ήθελα να το κάνω, αλλά έχουν όλοι πεθάνει". Τον ρωτούσαν ακόμη πως φαινόταν τόσο νέος παρόλη την ηλικία του. "Δεν είναι ακριβώς έτσι" απάντησε ο Σω. "Φαίνομαι όσο είμαι αλλά οι άλλοι φαίνονται περισσότερο γερασμένοι. Αλλά τι περιμένετε από ανθρώπους που τρέφονται με πτώματα;" Για την σχέση της κρεατοφαγίας και της επιθετικότητας του ανθρώπου ο Σω έγραψε: "Τις Κυριακές προσευχόμαστε να μας φωτίσει ο Κύριος Να οδηγήσει τα βήματά μας στο σωστό μονοπάτι. Είμαστε κουρασμένοι από τους πολέμους, δε θέλουμε να πολεμήσουμε, Αλλά χορταίνουμε με θάνατο." Ο Χ. Τζ. Ουέλλς αναφέρθηκε στο βεγκεταριανισμό στο βιβλίο του "Μια Μοντέρνα Ουτοπία", ένα βιβλίο για τον μελλοντικό κόσμο. "Στην Ουτοπία δεν υπάρχει κρέας. Υπήρχε κάποτε, αλλά τώρα δεν μπορούμε ούτε να σκεφτούμε τα σφαγεία. Έχουμε προοδεύσει πνευματικά και ούτε ένας επιθυμεί να κόψει κομμάτια ένα νεκρό βόδι ή ένα γουρούνι... Θυμάμαι την χαρά της εφηβείας μου όταν κλείσανε τα τελευταία σφαγεία." Ο κάτοχος του Νόμπελ λογοτεχνίας Ισαάκ Μπάσεβις Σίγγερ έγινε βεγκετάριος το 1962 σε ηλικία πενήντα οχτώ χρόνων. "Σίγουρα" είπε, "λυπάμαι που δεν το έκανα νωρίτερα, αλλά καλύτερα αργά παρά ποτέ." Η φυτική διατροφή δεν ερχόταν σε αντίθεση με την Εβραϊκή του θρησκεία. "Είμαστε όλοι πλάσματα του Θεού" είπε, "και δεν έχει νόημα να Του ζητάμε μεγαλοψυχία και δικαιοσύνη κι ύστερα να τρεφόμαστε με ζώα που τεμαχίστηκαν με τη δική μας θέληση." Κι αυτός επίσης έδωσε μεγαλύτερη έμφαση στους ηθικούς λόγους και όχι τόσο στους λόγους υγιεινής. "Ακόμη κι αν αποδειχθεί πως το κρέας είναι τροφή θρεπτικότερη, εγώ δεν θα το έτρωγα". Ο Σίγγερ δεν ανεχόταν τις ψευτο-διανοουμενίστικες δικαιολογίες: "Μερικοί φιλόσοφοι και αρχηγοί θρησκειών πείθουν τους μαθητές τους πως τα ζώα δεν είναι παρά μηχανές χωρίς ψυχή και χωρίς συναισθήματα, αλλά όποιος έχει δει ένα ζώο, ένα σκυλί ή ένα πουλί, ή ακόμη ένα ποντίκι, ξέρει πως αυτό είναι ένα ψέμα για να δικαιολογηθεί η σκληρότητα."

Βεγκεταρισμός και θρησκεία

Σχεδόν όλες οι θρησκείες διδάσκουν πως πρέπει να απέχουμε από το κρέας, αρχίζοντας από τους Αιγυπτίους μοναχούς που με τη φυτική δίαιτα ακολουθούσαν με μεγαλύτερη ευκολία τον όρκο της αγαμίας. Δεν δέχονταν ούτε τα αυγά που αποκαλούσαν "υγρό κρέας". Η Παλαιά Διαθήκη, η βάση του Ιουδαϊσμού, κάνει κάποιους υπαινιγμούς για τη κατανάλωση του κρέατος. Ωστόσο, αναφέρει καθαρά πως η φυτική διατροφή (ο βεγκεταρισμός) είναι καλύτερη. Στη Γένεση (1.29) ο Θεός λέει: "Κοίτα, σου δίνω κάθε χόρτο με το σπέρμα του, πάνω στη γη, και κάθε δέντρο που δίνει καρπούς: αυτή θα είναι η τροφή σου." Στην αρχή της δημιουργίας, όπως περιγράφεται στην Βίβλο, φαίνεται πως ούτε τα ζώα τρέφονταν με κρέας. Στην Γένεση (1.30) ο Θεός λέει: "Και σε κάθε ζώο στη γη, σε κάθε πουλί στον ουρανό, σε κάθε ζώο που σέρνεται στη γη, οπουδήποτε υπάρχει μια μορφή ζωής, σε όλους, Εγώ έδωσα διάφορα φυτικά τρόφιμα για να τραφούν." Η Γένεση ( 9.4) αρνείται άμεσα το κρέας: "Να μην φας κρέας με τη ζωή μέσα του, με το αίμα του... Γιατί θα ζητήσω το αίμα της δικής σου ζωής." Τα τελευταία βιβλία της Βίβλου μας πληροφορούν πως οι προφήτες κατακρίνουν τη χρήση του κρέατος. Ο Ησαΐας (1.5) αναφέρει: "Λέει ο Κύριος: Προσφέρατε σε θυσία τόσα πρόβατα και βοοειδή, μα δεν Μου δίνει ευχαρίστηση το αίμα των δαμαλιών, των προβάτων και των κατσικιών. Όταν εσείς σηκώνετε τα χέρια, Εγώ παίρνω τα μάτια από πάνω σας και όταν προσεύχεστε δεν σας ακούω, γιατί τα χέρια σας είναι γεμάτα αίματα." Σύμφωνα με τον Ησαΐα (66.3) είναι ιδιαίτερα σοβαρό παράπτωμα το σκότωμα των αγελάδων: "Οποίος σκοτώσει μια αγελάδα αμαρτάνει σα να έχει σκοτώσει έναν άνθρωπο." Η Βίβλος περιγράφει την ιστορία του Δανιήλ που, όταν φυλακίστηκε στην Βαβυλωνία, αρνήθηκε να φάει το κρέας που του πρόσφεραν οι φρουροί και προτίμησε τα φυτικά τρόφιμα. Πολλοί Χριστιανοί εξαπατούνται από τα αποσπάσματα της Νέας Διαθήκης, τα οποία λένε πως ο Χριστός έτρωγε κρέας. Μα προσεκτικές μελέτες πάνω στα αρχαία ελληνικά κείμενα δείχνουν πως οι σχετικές λέξεις είναι "τροφή", ή "βρώση" που σημαίνει τροφή. Για παράδειγμα, στο Ευαγγέλιο του Αγίου Λουκά (8.55) ο Χριστός ανέστησε μια γυναίκα και "έδωσε την εντολή να τραφεί με κρέας". Αλλά η πραγματική μετάφραση από τα αρχαία ελληνικά είναι: "έδωσε την εντολή να φάει". Δηλαδή, ο Ιησούς είπε στην πραγματικότητα "δώστε της φαγητό". Η ελληνική λέξη κρέας δεν έχει συνδεθεί ποτέ με τον Χριστό. Επομένως ούτε στην Νέα Διαθήκη αναφέρεται πως ο Χριστός έτρωγε κρέας. Αυτό συμφωνεί με την διάσημη προφητεία του Ησαΐα για την εμφάνιση του Ιησού: "Μια παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει έναν γιο, και το όνομά του θα είναι Εμμανουήλ. Βούτυρο και μέλι θα είναι η τροφή του, γιατί αυτός θα γνωρίζει να αρνείται το κακό και να διαλέγει το δίκαιο." Ένας πατέρας της Εκκλησίας, παραθέτει το παράδειγμα του απόστολου Ματθαίου που "τρεφόταν μόνο με σπόρους, καρύδια και χορταρικά, χωρίς κρέας". Ο Άγιος Ιερώνυμος, ένας άλλος πατέρας της αρχαίας Εκκλησίας, που εξουσιοδότησε την Λατινική έκδοση της Βίβλου που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, έγραψε: "Η προετοιμασία των λαχανικών, των φρούτων, και των οσπρίων είναι εύκολη και οικονομική". Πρότεινε αυτή τη δίαιτα σε όποιον ήθελε να γίνει άγιος. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρούσε αφύσικη και σκληρή την κατανάλωση του κρέατος από το μέρος των Χριστιανών: "Συμπεριφερόμαστε όπως οι λύκοι, όπως οι τίγρεις... κι ακόμη χειρότερα, γιατί η φύση κανόνισε για τα ζώα να τρέφονται με αυτόν τον τρόπο, μα εμείς που, με την χάρη Του, έχουμε την ικανότητα του λόγου και την αίσθηση της δικαιοσύνης, γίναμε χειρότεροι από άγρια θηρία." Ο Άγιος Βενεδικτίνος, ιδρυτής την τάξης των Βενεδικτίνων, ορίζει στους μοναχούς του μια εξαιρετικά αυστηρή φυτική διατροφή. Οι Τραππιστές μοναχοί επίσης δεν έτρωγαν κρέας και αυγά, από τότε που ιδρύθηκε το τάγμα τους, τον δέκατο έβδομο αιώνα, μέχρι τη Δεύτερη Συνθήκη του Βατικανού στην οποία αποφασίστηκε να παύσει αυτή η απαγόρευση. Ακόμη και σήμερα όμως, πολλοί τραππιστές μοναχοί τηρούν τους αρχικούς κανονισμούς. Δημιουργεί κατάπληξη, όμως, το γεγονός πως διατηρούνται σφαγεία σε πολλά μοναστήρια τραππιστών για εμπορικούς λόγους. Επίσης, η Εκκλησία των Αντβεντιστών επιβάλει την φυτική διατροφή στα μέλη της. Λίγοι το γνωρίζουν αλλά η μεγάλη αμερικανική βιομηχανία Κέλλογκ, δημιουργήθηκε από τον Δρ. Τζον Χ. Κέλλογκ κάτω από την φροντίδα αυτής της εκκλησίας που ήθελε ένα φυτικό πρωινό. Σκέφτηκε τις νιφάδες σιταριού που αργότερα διένειμε σε όλη τη χώρα. Με το πέρασμα του χρόνου, απομάκρυνε την Εκκλησία από την εταιρία και δημιούργησε τη βιομηχανία που ακόμη και σήμερα φέρει το όνομά του.
Ο μεγαλύτερος αριθμός βεγκεταριανών βρίσκεται στην Ινδία, την πατρίδα του Βουδισμού και του Ινδουισμού. Ο Βουδισμός γεννήθηκε σαν αντίδραση στην τεράστια σφαγή των ζώων που γίνονταν κάτω από τη δικαιολογία των θρησκευτικών τελετών. Ο Βούδας έδωσε τέλος σ' αυτές τις δραστηριότητες, κηρύσσοντας την Αχίμσα, τη μη-βία.Η Ινδική φιλοσοφία και η Αρχή της Μη-Βίας Οι αρχαίες γραφές της Ινδίας, οι Βέδες, που υπήρχαν πριν από τον Βουδισμό, τονίζουν τη μη-βία ως βασική αρχή του βεγκεταριανισμού. Η Μάνου-σαμχίιτα, ο αρχαίος νομικός κώδικας των Ινδών, δηλώνει: "Για να αποκτήσουμε το κρέας είναι απαραίτητο να σκοτώνουμε ζωντανές υπάρξεις κι αυτό μας εμποδίζει να κερδίσουμε τη μακαριότητα των ουρανών. Αποφύγετε, λοιπόν, να τρώτε κρέας." Σε ένα άλλο σημείο η Μάνου-σαμχίιτα λέει: "Η αποκρουστική προέλευση του κρέατος, η σκληρότητα με την οποία αλυσοδέθηκαν και σκοτώθηκαν άλλα πλάσματα, πρέπει να μας οδηγεί στην αποχή από το κρέας." Τα τελευταία χρόνια, η κίνηση Χάρε Κρίσνα έκανε γνωστές στον κόσμο αυτές τις ηθικές αρχές. Ο Σρίλα Πραμπουπάντα, ο πνευματικός δάσκαλος (ατσάρια) της Κίνησης, δήλωσε: "Η Μάνου-σαμχίιτα θεσπίζει την αρχή πως μια ζωή κοστίζει μια ζωή, πράγμα που παρατηρείται σε όλον τον κόσμο. Έτσι, υπάρχουν νόμοι που ορίζουν πως αμαρταίνει όποιος σκοτώνει έστω και ένα μυρμήγκι: επειδή εμείς δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε, δεν έχουμε το δικαίωμα να αφαιρέσουμε τη ζωή μιας ζωντανής οντότητας. Οι ανθρώπινοι νόμοι κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στο σκότωμα των ανθρώπων και σε κείνο των ζώων, γι' αυτό δεν είναι σωστοί. Σύμφωνα με τον θεϊκό νόμο, όποιος σκοτώνει ένα ζώο διαπράττει τόσο σοβαρή αμαρτία όσο αυτός που σκοτώνει έναν άνθρωπο. Αλλά οι άνθρωποι ακολουθούν τους νόμους που τους διευκολύνουν. Μια από την Δέκα Εντολές είναι: "Ου φονεύσεις". Αυτός ο νόμος είναι τέλειος, αλλά ο άνθρωπος τoν ερμηνεύει με λανθασμένο τρόπο, όταν σκέφτεται, "δεν θα σκοτώσω άνθρωπο, αλλά θα σκοτώσω τα ζώα." Μ' αυτόν τον τρόπο περιπλανιέται ο κόσμος και προκαλεί πόνο στον εαυτό του και στους άλλους." Επιστρέφοντας στην βεδική άποψη της "ενότητας όλης της δημιουργίας", ο Σρίλα Πραμπουπάντα συμπεραίνει: "Είμαστε όλοι πλάσματα του Θεού. Οποιοδήποτε σώμα κι αν έχουμε, οποιοδήποτε ένδυμα κι αν φοράμε. Ο Θεός είναι ο Υπέρτατος Πατέρας μας. Ο πατέρας μπορεί να έχει πολλά παιδιά, αλλά όταν ένα από τα παιδιά του πει, "ο αδελφός μου δεν είναι πολύ έξυπνος, άσε με να τον σκοτώσω...", νομίζετε πως ο Πατέρας θα συμφωνήσει; Με τον ίδιο τρόπο, αφού ο Θεός είναι ο υπέρτατος Πατέρας μας, πως να μας επιτρέψει να σκοτώσουμε τα ζώα, που είναι επίσης παιδιά Του;"

Ένσταση:

Εγώ από μόνος μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα!

Ισχυρισμός:


Εγώ από μόνος μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα, δεν εξαρτάται από εμένα. Κι αν ακόμα σταματούσα να τρώω «κρέας», αφού τόσοι και τόσοι άλλοι θα συνεχίσουν να το τρώνε, αυτό δε θα είχε καμία σημασία. Άρα δεν έχει κανένα νόημα να γίνω τώρα βεγκεταριανός.

1. Αυτή η επιχειρηματολογία είναι από ηθικής άποψης αρκετά παράξενη. Αυτό το βλέπουμε αμέσως, αν φανταστούμε μια ανάλογη περίπτωση: κάθε μέρα στον κόσμο δολοφονούνται ή πεθαίνουν από την πείνα χιλιάδες άνθρωποι. Άρα δε θα είχε καμία σημασία αν κι εγώ σκότωνα κάποιον. Αλλά δε γνωρίζω κανέναν που θα σκεφτόταν να δικαιολογήσει ένα φόνο με ένα τέτοιο επιχείρημα.

2. Η βιομηχανία «κρέατος» δεν είναι ο μόνος τομέας όπου συμβαίνουν πράγματα που τα καταδικάζουμε χωρίς να μπορούμε άμεσα να τα επηρεάσουμε με τις πράξεις μας. Ας σκεφτούμε τον ανταγωνισμό στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Τι κάναμε εναντίον τους; Πορείες διαμαρτυρίας!
Το να ζούμε βεγκεταρικά είναι επίσης ένας τύπος διαμαρτυρίας. Στέλνουμε το μήνυμα και αναγνωρίζουμε έμπρακτα ότι θεωρούμε μεγάλο λάθος και ανευθυνότητα το να καταδικάζουμε τα ζώα σε μια ανυπόφορη ζωή, γεμάτη πόνο και βάσανα, και τέλος να τα δολοφονούμε, για έναν τόσο τιποτένιο λόγο όπως μία συγκεκριμένη γευστική εμπειρία. Το να γίνουμε βεγκετάριοι δεν είναι όμως μια οποιαδήποτε διαμαρτυρία κατά του βασανισμού και της θανάτωσης των ζώων για την ικανοποίηση του ουρανίσκου μας. Είναι πολύ περισσότερο η μόνη αξιόπιστη διαμαρτυρία, άρα η μόνη που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα: κανείς δεν μπορεί να πείσει κανέναν για το πόσο λάθος είναι ένας τρόπος συμπεριφοράς, αν τον εφαρμόζει ο ίδιος του!
Επιπλέον ο βεγκεταρικός τρόπος ζωής, σε αντίθεση με άλλου είδους διαμαρτυρίες, είναι από τη φύση του ταυτόχρονα και άμεσα μία μεγάλη επιτυχία: ενώ άλλες μορφές διαμαρτυρίας, ακόμα και με μεγάλη συμμετοχή από χιλιάδες ίσως πρόσωπα (για παράδειγμα κατά των εξοπλισμών) δεν είναι παρά η προϋπόθεση για την επιθυμητή αλλαγή, ο βεγκεταρισμός είναι ταυτόχρονα ο ίδιος ο στόχος: η παρεμπόδιση του βασανισμού και της θανάτωσης των ζώων.

3. Τα όρια ανάμεσα στην αδυναμία και τη δύναμη ενός ατόμου είναι ρευστά και μεταβαλλόμενα. Ας σκεφτούμε την προστασία του περιβάλλοντος: και εδώ υπάρχουν μηχανισμοί και δομές που το άτομο δεν μπορεί να τις επηρεάσει άμεσα (παράδειγμα η χρήση μη ανακυκλώσιμων υλικών από τη βιομηχανία). Παρόλα αυτά οι πεπεισμένοι και συνεπείς «οικολόγοι» (άτομα με περιβαλλοντική συνείδηση) συμπεριφέροντε σαν να μπορούσαν να επηρεάσουν αυτούς τους μηχανισμούς. Και σαν αποτέλεσμα προκύπτει, ότι το άτομο, ή έστω το σύνολο των ατόμων, με τη συμπεριφορά τους μπορούν πραγματικά να έχουν κάποια επίδραση!

4. Καμία από τις μεγάλες και τελικά επιτυχημένες κινήσεις διαμαρτυρίας κατά της αδικίας, της καταπίεσης και άλλων καταχρήσεων θα είχε ποτέ αρχίσει, αν οι υποκινητές και καθοδηγητές τους περίμεναν πρώτα να σιγουρευτούν για την επιτυχία της προσπάθειάς τους. (Πέτερ Ζίγκερ) Η θαρραλέα και συνεπής υποστήριξη και προώθηση από μεμονωμένα άτομα των ιδεών που θεωρούν δίκαιες είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε θεμελιώδη αλλαγή και εξέλιξη.


5. Όλα τα μεγάλα εγκλήματα γίνονται μόνο με τη συμμετοχή πολλών μικρών συνεργών, που αποποιούνται την προσωπική τους ευθύνη πάντα με την ίδια δικαιολογία: «Τι άλλο μπορούσα να κάνω; Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα!»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Θανάσιμο Γεύμα –ηθικοί λόγοι για μια βεγκεταρική διατροφή» του Χέλμουτ Φ. Κάπλαν, ISBN 3-499-19513-5, σελίδες 202 κ.ε.

πρώτα οι άνθρωποι!

Ισχυρισμός:

«Όσο υπάρχει στον κόσμο τόσος ανθρώπινος πόνος, είναι άκρως ανεύθυνο να σπαταλούμε τις σκέψεις και τις προσπάθειές μας με θέματα σχετικά με τη σωστή μεταχείριση των ζώων. Πρώτα πρέπει να επιλύσουμε τα πολύ σημαντικότερα ανθρώπινα προβλήματα. Τότε μόνο θα μπορούμε να ασχοληθούμε και με θέματα σωστής συμπεριφοράς προς τα ζώα».

Μια Απάντηση:

1. Όποιος δεν μπαίνει στον κόπο να γνωρίσει την πραγματική κατάσταση των ζώων, δηλαδή όλα τα σχετικά δεδομένα, δε μπορεί με κανένα τρόπο να κρίνει, αν πρόκειται για εδώ για λιγότερο σημαντικά προβλήματα απ’ ότι των ανθρώπων. (Πέτερ Ζίγκερ)

2. Όποιος παρατηρήσει καλύτερα τους ανθρώπους που επιμένουν για τη μεγαλύτερη σημασία των ανθρώπινων προβλημάτων διαπιστώνει, ότι προφανώς αυτή η επιχειρηματολογία πρέπει να θεωρηθεί μόνο σαν δικαιολογία και υπεκφυγή, ώστε τίποτα να μην κάνουν ούτε για τους ανθρώπους ούτε για τα ζώα. (Πέτερ Ζίγκερ)

3. Σε όλη την έκταση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων ο επιμερισμός των εργασιών είναι σκόπιμος και αυτονόητος. Έτσι κανείς δε θα κατηγορήσει ένα μουσειακό ίδρυμα ότι ενδιαφέρεται για την αρχαία τέχνη και όχι και για τους αρχαίους ανθρώπους. (Γκότχαρτ Μ. Τόιτς) Για αυτό είναι όχι μόνο θεμιτό αλλά και απόλυτα αναγκαίο να υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται ιδιαίτερα με τα προβλήματα τα σχετικά με τα ζώα, που τα ανασύρουν από την αφάνεια και προσφέρουν πληροφόρηση για αυτά.

4. Ένας απόλυτος προσδιορισμός προτεραιοτήτων, σύμφωνα με τον οποίο «δευτερεύουσες» αξίες πρέπει να τις επιδιώκουμε μόνο μετά την πλήρη πραγματοποίηση των «πρωταρχικών», είναι παράλογος, απάνθρωπος και ανήθικος. Σύμφωνα με ένα τέτοιο απόλυτο προσδιορισμό προτεραιοτήτων θα ήταν ανήθικο να κάνουμε οτιδήποτε για τα ζώα, όσο υπάρχει και ένας ακόμα άνθρωπος που υποφέρει. Συνακόλουθα ένας γιατρός θα έπρεπε να φροντίζει μόνο τους βαριά άρρωστους, ένας δάσκαλος να ασχολείται μόνο με τα παιδιά με προβλήματα μάθησης και η δικαιοσύνη μόνο με τα εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής. Εμείς ακόμα θα έπρεπε να βοηθήσουμε κάποιον ξένο μόνο αν από πριν όλες οι ανάγκες της οικογένειας, των γειτόνων και του κύκλου των γνωστών μας ικανοποιηθούν πλήρως. (Γκότχαρτ Μ. Τόιτς) «Το να παραμελήσουμε τα ‘δευτερεύοντα’ μέχρι να τελειώσουμε με όλα τα ‘σημαντικά’, θα ήταν το τέλος κάθε πολιτισμού.» (Ρόμπερτ Σπέμαν)

5. Δεν πρόκειται μόνο για αφηρημένες προτεραιότητες, αλλά και για συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου αντιμετωπίζουμε την αδικία και τον πόνο. Έτσι θα ήταν αξιοπερίεργη συμπεριφορά, αν παραβρισκόμασταν σε ένα ατύχημα και δεν προσφέραμε τη βοήθειά μας στον τραυματισμένο με τη δικαιολογία: «Κάπου υπάρχει κάτι σημαντικότερο να κάνω.» (Μαίρη Μίντλεϋ) Με προβλήματα σε σχέση με τα ζώα όμως ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι: Κάθε φορά που τρώμε ‘κρέας’ υποβαστάζουμε μ’ αυτό τον τρόπο την παράλογη και βάναυση καθημερινή μαζική δολοφονία αθώων ζώων.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Θανάσιμο Γεύμα –ηθικοί λόγοι για μια βεγκεταρική διατροφή» του Χέλμουτ Φ. Κάπλαν, ISBN 3-499-19513-5, σελίδες 187 κ.ε.

Πλεονεκτήματα του Βεγκεταριανισμού



Η Βεγκεταριανή Δίαιτα:


Πλεονεκτήματα του Βεγκεταριανισμού


του Φαίδρωνα

Δεν είναι η πρόθεσή μας εδώ να πείσουμε τους αναγνώστες να γίνουν βεγκεταριανοί. Αντίθετα, είναι μια αντικειμενική απάντηση σε όσους θέλουν να γνωρίσουν τα πλεονεκτήματα του βεγκεταριανισμού.

Βεγκεταριανός είναι κάποιος που δεν τρώει ζωικά τρόφιμα. Κάποιοι αυτοαποκαλούνται βεγκεταριανοί και συνεχίζουν να τρώνε κοτόπουλο και ψάρι. Να είστε βέβαιοι ότι αυτά τα είδη εξακολουθούν να ανήκουν στο ζωικό βασίλειο –έχουν σάρκα και αίμα όπως ακριβώς ένα μοσχάρι, ένας άνθρωπος ή ένα ελάφι. Επίσης χρησιμοποιεί στο ελάχιστο είδη από δέρμα, μόνο όπου είναι απαραίτητο.

Υπάρχουν τρεις απόψεις για να εξετάσουμε το βεγκεταριανισμό. Η διατροφική, η πνευματική και η ηθική.

Από διατροφικής άποψης, το αλκαλικό πεπτικό σύστημα του ανθρώπου δε μπορεί να διασπάσει επαρκώς τις όξινες ουσίες, όπως είναι κυρίως το κρέας. (Επίσης το ποσό της χοληστερόλης σ’ αυτό είναι ανθυγιεινό.)

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου κάνει θραύση! Αυτό οφείλεται στην αργή εκκένωση και στην αποσύνθεση των υπολειμμάτων του κρέατος. Όσοι είναι βεγκεταριανοί από πολλά χρόνια δεν υποφέρουν από τέτοια ασθένεια.

Η ποσότητα και το είδος των λιπών του κρέατος είναι ανθυγιεινά και αρχίζουν να ταγκιάζουν με το θάνατο του ζώου. Η σάρκα και το αίμα λοιπόν αρχίζουν να αποσυντίθενται αμέσως μόλις το ζώο θανατώνεται.

Πολλοί κρεοφάγοι πιστεύουν ότι το κρέας είναι η μόνη πηγή πρωτεΐνης. Και όμως, η ποιότητα αυτής της πρωτεΐνης είναι τόσο φτωχή που μικρό μέρος της μπορεί να αξιοποιηθεί από τον ανθρώπινο οργανισμό γιατί είναι μη-πλήρης και δεν έχει το σωστό συνδυασμό αμινοξέων, που είναι τα δομικά συστατικά των πρωτεϊνών.

Μελέτες έδειξαν ότι ο μέσος Αμερικανός καταναλώνει πέντε φορές την ποσότητα πρωτεϊνών που χρειάζεται. Είναι κοινή ιατρική παραδοχή ότι οι πολλές πρωτεΐνες είναι επικίνδυνες, ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από το ουρικό οξύ (το υποπροϊόν από την πέψη των πρωτεϊνών), που επιβαρύνει τα νεφρά, προσβάλλοντας τα κύτταρά τους, τους νεφρώνες. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται νεφρίτιδα. Η κύρια αιτία εμφάνισής της είναι η υπερβολική επιβάρυνση των νεφρών.

Περισσότερη αξιοποιήσιμη πρωτεΐνη βρίσκεται σε μια κουταλιά τοφού ή σόγιας παρά σε μια συνήθη μερίδα κρέατος!

Παρατηρήσατε ποτέ τι συμβαίνει σε ένα κομμάτι κρέατος αν μείνει στον ήλιο για τρεις μέρες; Το κρέας μπορεί να μείνει στο ζεστό περιβάλλον του πεπτικού μας συστήματος για τουλάχιστον τέσσερις μέρες μέχρι να αποβληθεί. Δεν κάνει τίποτε άλλο από το να περιμένει να περάσει. Συχνά μένει για πολύ περισσότερο, ίχνη του παραμένουν για πολλούς μήνες. Γιατροί που ειδικεύονται στο πεπτικό σύστημα βρίσκουν υπολείμματα κρέατος στο παχύ έντερο ανθρώπων που ήταν βεγκεταριανοί για χρόνια, πράγμα που δείχνει ότι το κρέας παραμένει άπεπτο εκεί για πολύ καιρό. Αυτό παρατηρήθηκε μέχρι και σε από είκοσι χρόνια βεγκεταριανούς!

Το περιβάλλον του εντέρου είναι άριστο για την ανάπτυξη ενός ευρέος φάσματος οργανισμών. Σημειώστε ότι τα «φιλικά» βακτήρια που βρίσκονται κανονικά στο εντερικό σύστημα δεν είναι αρκετά ισχυρά για να προσβάλλουν τις ουσίες του κρέατος αφού αυτός δεν είναι ο σκοπός τους- συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Κάποιοι οργανισμοί που αναπτύσσονται στις σηπόμενες σαρκικές ουσίες προσβάλλουν αυτά τα εντερικά βακτήρια.

Οι τίγρεις και τα λιοντάρια που τρέφονται με κρέας και αναπτύσσονται δυνατά και υγιή έχουν όξινο πεπτικό σύστημα. Ακόμα, το εντερικό τους σύστημα είναι μια σχεδόν ευθεία γραμμή με μήκος ενάμιση μέτρο, όχι στριμμένο και περίπλοκα βαλμένο σε ένα μικρό χώρο όπως το ανθρώπινο, που είναι περίπου έξι μέτρα μακρύ.

Όλοι ξέρουν για τις ορμόνες και τις άλλες χημικές ουσίες (αντιβιοτικά) που προστίθενται στη διατροφή των ζώων. Γνωρίζετε όμως ότι σχεδόν ένα τρίτο των κοτόπουλων είναι λευχαιμικά και παρόλα αυτά επιτρέπεται να τα διαθέτουν. στην αγορά; Τα πουλερικά ακόμα είναι συχνά καταψυγμένα για ως και δύο χρόνια. Οι χαμηλές θερμοκρασίες δε σκοτώνουν όλα τα είδη βακτηρίων. Ακόμα χειρότερα, καθώς μεταφέρονται και αποθηκεύονται, τα καταψυγμένα κρέατα ξεπαγώνουν και παγώνουν πολλές φορές. Αυτό είναι σχεδόν αναπόφευκτο.
Οι κρεοφάγοι συχνά υποφέρουν πολύ συχνότερα από διάφορα είδη τροφικών δηλητηριάσεων απ’ ότι οι μη-κρεοφάγοι. Όταν είσαι άρρωστος, αδιάθετος, έχεις διάρροια, ή απλά αισθάνεσαι ανακατεμένο το στομάχι σου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν είχες την παραμικρή ιδέα ότι δηλητηριάστηκες από τους μικροοργανισμούς που ζούνε από τη νεκρή σάρκα που μόλις έφαγες.

Μετά υπάρχει το θέμα του ψαριού. Τα ψάρια δεν έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν ή να αποβάλλουν τις τοξίνες και πολύ συχνά τα ψάρια που ψαρεύονται ζουν σε μολυσμένα νερά. Όταν τρως ψάρι, τρως τοξίνες. Οι υγειονομικές υπηρεσίες εξετάζουν λιγότερο από το 20% από τα ψάρια που πουλιούνται.

Το κρέας έχει μεγάλο κόστος και είναι η πιο σπάταλη και ρυπογόνα μορφή τροφίμου. Όταν κανείς το βγάζει από τη δίαιτά του ένας καινούργιος κόσμος διατροφής ανοίγει. Κοστίζει λιγότερο από το μισό το να τρως βεγκεταριανά από όσο να τρως κρεοφαγικά. Υπάρχουν εξαιρετικές, θρεπτικές και εύκολες στην ετοιμασία τους βεγκεταριανές συνταγές από όλο τον κόσμο. Ιταλικές, κινέζικες, γαλλικές, ισπανικές, ελληνικές φυσικά, αραβικές κλπ.

Επιπλέον, κανείς μπορεί να απολαύσει τροφές που ποτέ δεν είχε δοκιμάσει πριν λόγω της ρουτίνας του κρέατος. Υπάρχουν δεκάδες είδη δημητριακών, λαχανικών, ξηρών καρπών, φρούτων, σπόρων και οσπρίων που μπορούν να παρασκευαστούν με ακόμα περισσότερους τρόπους. Συνήθως όλα αυτά παραμελούνται από τον καταναλωτή, ενώ μπορούν να αποτελέσουν συναρπαστικές μαγειρικές εναλλακτικές λύσεις στα συνηθισμένα κρέατα. Ο τρόπος παρασκευής τους είναι πάντα ο ίδιος, χωρίς να λείπει ο χώρος για την προσωπική «πινελιά» του καθενός. Έτσι μαθαίνοντας να μαγειρεύεις ένα νέο τρόφιμο, μαθαίνεις να μαγειρεύεις και όλα τα άλλα της ίδιας κατηγορίας.

Ο άνθρωπος που αποβλέπει στην πνευματικότητα προσπαθεί να βελτιώσει τον εαυτό του. Ο σκοπός της πνευματικής ανάπτυξης είναι να απομακρυνθούμε από τη ζωώδη φύση μας προς μια περισσότερο ανθρώπινη φύση που ο θεός θέλησε να έχουμε. Η κρεοφαγία στέκεται εμπόδιο σε κάτι τέτοιο. Η ίδια επιστήμη –που κάποιες φορές προσπαθεί να αγνοήσει την ύπαρξη μιας δύναμης ανώτερης από εμάς- απόδειξε, στο εργαστήριο, ότι τα επίπεδα επιθετικότητας είναι πολύ ψηλότερα στους κρεοφάγους απ’ ότι στους μη-κρεοφάγους! Τα ζωώδη ένστικτα γίνονται πολύ δυνατότερα κάθε φορά που τρως κρέας.

Όταν τα ζώα σφάζονται, ένζυμα πανικού και επιθετικότητας εξακοντίζονται στα κύτταρά τους από τους αδένες και άλλα όργανα, όπως στους ανθρώπους, και είναι μέρος του πτώματος που πάει στο κατάστημα τροφίμων. Παραμένουν στο κρέας μέχρι ο άνθρωπος να τα καταπιεί και να πάνε στο στομάχι του, αυτά τα ένζυμα που μοριακά είναι σχεδόν όμοια με τα ανθρώπινα.

Οι άνθρωποι με περισσότερες μεταφυσικές ανησυχίες πιστεύουν στην αύρα. Η κυριλλική φωτογράφηση έδειξε ότι ένα πεδίο ισχύος παραμένει γύρω από νεκρά σώματα ή ακρωτηριασμένα μέλη. Υιοθετείς τη ζωώδη αύρα όταν τρως νεκρά ζώα. Η προσωπική ανάπτυξη δεν είναι αυτό που ενδιαφέρει όσους έχουν πνευματικές επιδιώξεις; Αν ναι, τότε η κρεοφαγία απαγορεύεται αυστηρά.

Το κρέας είναι η πιο αναποτελεσματική μορφή παραγωγής τροφίμου. Ένα στοιχείο για αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη σπατάλη που απαιτείται για την παραγωγή κρέατος: χρειάζονται 10,000 λίτρα νερού για την παραγωγή ενός κιλού κρέατος (για πόση, καθαριότητα, παραγωγή ζωοτροφών κλπ). Αυτό είναι μια κύρια αιτία για την επικίνδυνη μέχρι εξάντλησης μείωση των υδατικών αποθεμάτων.

Η ηθική πλευρά του θέματος είναι αλληλένδετη με την πνευματική, ώστε θα πρέπει κανείς να αναρωτηθεί για την αναγκαιότητα, τη μέθοδο όσο και για το κάρμα του να σκοτώνουμε ζώα. Εντούτοις ο καθένας έχει τις δικές του ηθικές αρχές, για τις οποίες θα πρέπει να αποφασίσει από μόνος του. Δεν είναι σκοπός αυτού του κειμένου να επιβάλει μια συγκεκριμένη ηθική συμπεριφορά στον οποιονδήποτε.


Πρωτότυπο κείμενο στο:
http://www.innerself.com/Health/advantages_of_vegetarianism.htm