Σάββατο 7 Ιουνίου 2008

ΠΑΜΦΑΓΟΣ Ή ΦΥΤΟΦΑΓΟΣ;




O ΑΝΘΡΩΠΟΣ EINAI ΠΑΜΦΑΓΟΣ Ή ΒΕΓΚΕΤΑΡΙΟΣ;
(ΦΥΤΟΦΑΓΟΣ)

Akha cropped.png

Τι είπαν οι πιο διάσημοι επιστήμονες για αυτό το θέμα!

(Κάρολος Λινναίος, Κάρολος Δαρβίνος, Αλέξανδρος Χούμπολντ κ.α.)

«Ο άνθρωπος θα μπορούσε να ζήσει μόνο με φυτά. Όμως ολόκληρη η φύση δε θα του έφτανε για να ικανοποιήσει την αδηφαγία και την αλλοπρόσαλλη ποικιλία των ορέξεών του.» Ζωρζ Λουί Λεκλέρκ


Του Λουίς Βαγιέχο Ροδρίγκεθ

Στην εποχή μας είναι γενικά παραδεκτό ότι για να εξασφαλίσει ο άνθρωπος μια πλήρη, ισορροπημένη διατροφή, με πρωτεΐνες καλής ποιότητας, πρέπει να τρώει κρέας. Επιπλέον αυτό το λένε, ή το αφήνουν να εννοηθεί, διακεκριμένοι γιατροί όπως ο Δρ. Φρανσίσκο Γκράντε Χοβιάν, που θεωρείται η μέγιστη διατροφική αυθεντία στην Ισπανία. Σ’ αυτό πρέπει να προσθέσουμε ότι το Υπουργείο Υγείας συνιστά να τρώμε κρέας και ότι η πλειοψηφία του κόσμου το τρώει και το θεωρεί ένα καλό τρόφιμο. Κι όμως παρόλα αυτά, κατά εκπληκτικό τρόπο, οι πιο διάσημοι ανθρωπολόγοι και επιστήμονες-φυσιοδίφες που είχε η ανθρωπότητα ήταν βεγκετάριοι, ή τουλάχιστον, ένας μετά τον άλλον διακήρυσσαν ότι ο άνθρωπος από τη φύση του είναι. Μερικές φορές εμφανίζεται η ασυνέπεια, έτσι, για παράδειγμα, ο Λινναίος διακήρυσσε ότι ο άνθρωπος από τη φύση του δεν μπορεί να τρώει κρέας αλλά ο ίδιος του έτρωγε.


Πρέπει να έχουμε στο νου ότι οι λέξεις «βεγκετάριος» και «βεγκεταρισμός» εμφανίστηκαν με την εμφάνιση της πρώτης βεγκετάριας ένωσης του κόσμου που ήταν η Vegetarian Society, που ιδρύθηκε στο Μάντσεστερ στις 30 09 1847. Πριν από αυτή την ημερομηνία αυτές οι λέξεις δεν εμφανίζονται σε κανένα γραπτό, αντίθετα γινόταν χρήση όρων όπως «φυτική δίαιτα» ή «Πυθαγόρεια δίαιτα» και η έλλειψή τους δυσκολεύει την έρευνα.
Επιπλέον σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε ότι για να ξέρουμε αν ένας διάσημος φυσικός επιστήμονας ήταν ή όχι βεγκεταριανός, θα πρέπει να διαβάσουμε τις βιογραφίες του καθενός τους. Βιογραφίες δύσκολο ή αδύνατο να τις βρούμε, αφού δεν είχαν γραφτεί για όλους τους. Και αν έχουν γραφτεί οι βιογραφίες των διάσημων ανθρώπων που αφιερώθηκαν στις τέχνες, γράφτηκε πολύ λίγο για τις ζωές των ανθρώπων της επιστήμης και σ’ αυτή τη δυσκολία πρέπει να προσθέσουμε και την ακόλουθη: την ελλειμματική ή και ανύπαρκτη σημασία που έδιναν οι βιογράφοι στη διατροφή των βιογραφούμενων. Έτσι, για παράδειγμα, ο Κόλιν Σπένσερ αναφέρει στο βιβλίο του «Το Συμπόσιο του Αιρετικού» ότι από τις 60 βιογραφίες του Λεονάντο ντα Βίντσι , μόνο 2 από τους βιογράφους του αναφέρουν ότι ήταν βεγκετάριος. Παρόλες αυτές τις δυσκολίες, είναι πολύ ξεκάθαρες οι διακηρύξεις των πιο διάσημων ανθρωπολόγων που είχε η ανθρωπότητα, και σαν δείγμα, ας διαβάσει ο αναγνώστης τα παρακάτω που είπαν:


Ο Τζον Ρέυ (1628-1704) ονομάστηκε Πατέρας της Αγγλικής Φυσικής Ιστορίας και προς τιμήν του, το 1844, ιδρύθηκε η Εταιρία Ρέυ. Σύμφωνα με τον Τζον Ρέυ: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο άνθρωπος δε διαμορφώθηκε έτσι ώστε να είναι ένα κρεοφάγο πλάσμα.» Επιπλέον διακήρυξε:


Α) «Ω, τι γλυκό, άγιο και αθώο είναι το θέαμα ενός τραπεζιού σερβιρισμένου με τρόφιμα της φύσης και τι διαφορά με ένα που αποτελείται από αχνιστό κρέας από ζώα γδαρμένα και σκοτωμένα! Ο άνθρωπος δεν έχει καθόλου τα χαρακτηριστικά ενός κρεοφάγου. Η αρπαγή και η αδηφαγία δεν είναι φυσικές σε αυτόν. Δεν έχει κοφτερά δόντια ούτε νύχια για να ξεσχίζει το θύμα του. Αντίθετα, έχει χέρια για να συλλέγει τα φρούτα και τους καρπούς και κατάλληλα δόντια για να τα μασάει.»


Β) «Όλα όσα χρειαζόμαστε σαν τρόφιμα, όλα όσα μπορούν να μας δώσουν δύναμη και ευχαρίστηση μας τα δίνει άφθονα και στις σωστές αναλογίες το ανεξάντλητο απόθεμα της Φύσης. Ο λαχανόκηπος μας μάς προσφέρει όλες τις γευστικές απολαύσεις που μπορούμε να φανταστούμε, ενώ τα σφαγεία και τα κρεοπωλεία είναι γεμάτα από παγωμένο αίμα και ανυπόφορη δυσωδία».


Άλλος διάσημος φυσικός επιστήμονας ήταν ο Κάρολος Λινναίος (1707-1778). Γιατρός του Σουηδικού Στρατού, πρόεδρος της Ακαδημίας των Επιστημών και καθηγητής της Βοτανικής στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλας. Ο Λινναίος δημιούργησε το επιστημονικό όνομα των φυτών και των ζώων και τη μέθοδο της επιστημονικής τους ταξινόμησης που ισχύει μέχρι και σήμερα, παρότι πέρασαν ήδη περισσότεροι από δύο αιώνες. Ο Λινναίος έγραψε:


Α) «Φρούτα και φαγώσιμα φυτά αποτελούν την πιο κατάλληλη τροφή για τον άνθρωπο».


Β) «Σύμφωνα με την ανατομία του, ο άνθρωπος δεν είναι φυσιολογικά σε θέση να τρώει κρέας».


Γ) «Τα φρούτα είναι το πιο κατάλληλο τρόφιμο για τον άνθρωπο όπως δείχνει η αναλογία του με τα τετράχειρα και η δομή της οδοντοστοιχίας του και του πεπτικού του συστήματος».


Ο φυσικός επιστήμονας Ζωρζ Λουί Λεκλέρκ, πιο γνωστός σαν κόμης Μπουφόν, (1707-1788) ήταν μέλος της Ακαδημίας Επιστημών, υπεύθυνος του Βασιλικού Κήπου και με διάφορους συνεργάτες έγραψε τη Φυσική Ιστορία σε 36 τόμους. Ο Μπουφόν διακήρυξε ότι «ο άνθρωπος θα μπορούσε να ζήσει μόνο με φυτά. Όμως ολόκληρη η φύση δε θα του έφτανε για να ικανοποιήσει την αδηφαγία και την αλλοπρόσαλλη ποικιλία των ορέξεών του. Ο άνθρωπος καταναλώνει και καταπίνει μόνος του περισσότερο κρέας από όλα τα άλλα ζώα μαζί και όχι από ανάγκη αλλά από κατάχρηση.»
Συνεργάτης του Μπουφόν ήταν ο Δρ. Λουί Μαρία Ντ’ Ομπεντόν (Luis María D´Aubenton, 1716-1799). Ήταν καθηγητής ορυκτολογίας της βασιλικής αυλής και της φυσικής ιστορίας στο Κολέγιο Ιατρικής. Ο Ντ’ Ομπεντόν είπε ότι:
«Πρέπει να υποθέσουμε ότι, όσο ο άνθρωπος ζούσε σε μια φυσική κατάσταση και σε ένα ευχάριστο κλίμα, όπου η γη παράγει από μόνη της κάθε είδους φρούτα, διατρεφόταν με αυτά και δεν έτρωγε τα ζώα.»
Ο Γεώργιος Κουβιέρος (Jorge Cuvier, 1769-1832), ήταν Γάλλος φυσικός επιστήμονας, ανατόμος και γεωγράφος. Ήταν καθηγητής του Γαλλικού Κολεγίου, γραμματέας της Ακαδημίας Επιστημών και καγκελάριος του πανεπιστημίου. Δημιούργησε τη Συγκριτική Ανατομία και την Παλαιοντολογία. Χάρις στις μελέτες του έγινε δυνατόν να αναπαρασταθούν από μόνο θραύσματα οστών ολόκληρα εξαφανισμένα είδη ζώων. Ο Κουβιέρος τιμήθηκε με τις διακρίσεις και τους τίτλους του βαρόνου και του αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής από τον Ναπολέοντα, τον Λουδοβίκο τον 18ο και τον Λουδοβίκο-Φίλιππο. Ο Κουβιέρος στο έργο του Μαθήματα Συγκριτικής Ανατομίας ξεκαθαρίζει:
«Η συγκριτική ανατομία μας δείχνει ότι από κάθε άποψη ο άνθρωπος ανήκει στα φρουτοφάγα ζώα και σε καμιά περίπτωση στα κρεοφάγα… Μόνο μεταμφιέζοντας τη νεκρή σάρκα με μαγειρικές προετοιμασίες κάνει δυνατό το να τη μασήσει ο άνθρωπος, γιατί η θέα του ωμού και ματωμένου κρέατος μας προκαλεί τον τρόμο και την αηδία.»
Ας δούμε μερικές ακόμα δηλώσεις του Κουβιέρου:
Α) «Σύμφωνα με τη διαμόρφωση των κύριων οργάνων του ανθρώπου, έχει αποδειχτεί ότι η διατροφή του δεν μπορεί να αποτελείται παρά μόνο από φυτά.»
B) «Η φυσική διατροφή για τον άνθρωπο, κρίνοντας από την οργανική δομή του, συνίσταται σε φρούτα, ρίζες και φυτά.»
C) «Όλη η δομή του ανθρώπινου σώματος, μέχρι και τις πιο μικρές λεπτομέρειες, είναι προορισμένη, από τη φύση, για μια διατροφή αποκλειστικά φυτική.»
D) «Ο άνθρωπος φαίνεται να έχει διαμορφωθεί για να διατρέφεται με φρούτα, ρίζες και άλλα χυμώδη μέρη των φυτών. Τα κοντά σαγόνια του μέτριας δύναμης, οι κυνόδοντές του, με το ίδιο μήκος με τα άλλα δόντια και οι κυλινδρικοί γομφίοι (τραπεζίτες) του δεν του επιτρέπουν να μασάει το χόρτο ούτε να καταβροχθίζει το κρέας παρά μόνο αν παρασκευάσει αυτά τα τρόφιμα με το μαγείρεμα. Τα όργανα του πεπτικού του συστήματος είναι διαμορφωμένα σύμφωνα με το είδος και τη φύση της οδοντοστοιχίας του. Το στομάχι του είναι απλό, ο πεπτικός σωλήνας μέτριου μήκους και το παχύ έντερο πολύ καλά διαχωρισμένο.»
Ο Αλέξανδρος Χούμπολντ (Alejandro Humboldt, 1769-1859) ήταν Γερμανός φυσιοδίφης, εξερευνητής και γεωγράφος. Διενέργησε έρευνες πάνω στο γήινο μαγνητισμό και υποστήριξε την πυρογενή προέλευση των βράχων. Θεωρείται ο ιδρυτής της Κλιματολογίας, της Γήινης Μορφολογίας, της Φυσικής Γεωγραφίας των Θαλασσών και της Γεωγραφίας των φυτών. Έγραψε ένα έργο σε 30 τόμους με τον τίτλο Κόσμος –ταξίδια στις περιοχές του Ισημερινού της Νέας Ηπείρου. Ο Χούμπολντ διακήρυξε ότι: «Η κρεατική διατροφή δε διαφέρει πολύ από την ανθρωποφαγία και τον κανιβαλισμό» και ότι «Η ίδια έκταση γης που καλλιεργημένη με χόρτο για να διαθρέψει ζώα για ανθρώπινη κατανάλωση θα διάτρεφε 10 άτομα, αν καλλιεργούνταν με φακές, μπιζέλια και φασόλια θα μπορούσε να διαθρέψει 100 άτομα. Η τροπική λεκάνη παράγει αρκετή ποσότητα από μπανάνες για να διαθρέψει άνετα όλη την ανθρωπότητα.»
Ο Ρικάρντο Όουεν (Ricardo Owen, 1804-1892) ήταν Άγγλος φυσιοδίφης που σπούδασε με τον Κουβιέρο. Ταξινόμησε τη συλλογή Χάντερ του Βασιλικού Κολέγιου χειρουργικής, ήταν συντηρητής του τμήματος Φυσικής Ιστορίας του Βρετανικού Μουσείου και οργάνωσε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του νότιου Κέσινγκτον. Σπούδασε Συγκριτική Ανατομία και Φυσιολογία και Παλαιοντολογία. Έγραψε τα Μαθήματα Συγκριτικής Ανατομίας και Ανατομία και Φυσιολογία των σπονδυλωτών. Ο Όουεν διακήρυξε:
Α) «Τα ανθρωποειδή και όλα τα τετράχειρα λαμβάνουν τη διατροφή τους από τα φρούτα, τους σπόρους και άλλες φυτικές ουσίες και η αυστηρή αναλογία της δομής αυτών των ζώων με αυτή του ανθρώπου αποδεικνύει ξεκάθαρα την φρουτοφάγα φύση του».
B) «Οι πίθηκοι, που η οδοντοφυΐα τους είναι σχεδόν ίδια με του ανθρώπου, διατρέφονται κυρίως με φρούτα, σπόρους, καρπούς και άλλες παρόμοιες μορφές από τους πιο εύγευστους και θρεπτικούς ιστούς του φυτικού βασιλείου. Και η θεμελιώδης ομοιότητα στην οδοντοφυΐα των τετράχειρων και των ανθρώπων αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος ήταν, από την προέλευσή του, φτιαγμένος για να τρώει φρούτα από τα δέντρα του Παραδείσου.»
Και βέβαια και ο πιο διάσημος Άγγλος επιστήμονας φυσιοδίφης και αυτός συμφωνεί με τους άλλους φυσιοδίφες. Αναφέρομαι στον Κάρολο Δαρβίνο (Carlos Darwin 1809-1882) που στα 22 του χρόνια ξεκίνησε ένα ταξίδι σαν ερευνητής-φυσιοδίφης γύρω από τον κόσμο με το πλοίο beagle (κυνηγόσκυλο) που κράτησε 5 χρόνια. Σ’ αυτό το ταξίδι ο Δαρβίνος συνέλλεξε υλικό που του χρησίμεψε για να δημοσιεύσει το 1859 το πιο γνωστό του βιβλίο: Η προέλευση των ειδών μέσω της φυσικής επιλογής. Ο Δαρβίνος ήταν μέλος της Βασιλικής Εταιρίας του Λονδίνου και όταν πέθανε κηδεύτηκε στο Αβαείο του Westminster με μεγάλες επικήδειες τιμές, ενώ παραβρέθηκαν διπλωματικές αντιπροσωπείες από τα πιο σημαντικά έθνη.
Ο Δαρβίνος διακήρυξε ότι «Η διαβάθμιση των μορφών και των λειτουργιών, των συνηθειών και της δίαιτας των οργανισμών, δείχνει με φανερό τρόπο, ότι η κατάλληλη διατροφή για τον άνθρωπο είναι φυτική όπως αυτή των ανθρωπόμορφων και των μαϊμούδων, και ότι οι κυνόδοντες του, λιγότερο αναπτυγμένοι από των τελευταίων, δεν προορίζονται για να συναγωνίζεται με τα θηρία ούτε με τα σαρκοφάγα ζώα.»
Επιπλέον στο βιβλίο του Η προέλευση του Ανθρώπου, μας λέει: «Αν και δε γνωρίζουμε τίποτα με βεβαιότητα για το χρόνο και τον τόπο που ο άνθρωπος για πρώτη φορά έχασε το παχύ του τρίχωμα, με πολλές πιθανότητες να το μαντέψουμε μπορούμε να πούμε ότι βρισκόταν τότε σε ένα θερμό περιβάλλον, συνθήκη ευνοϊκή για μια ζωή φρουτοφαγική που, κρίνοντας από τις αναλογίες, πρέπει να ήταν αυτή που ζούσε.»
Ο Θωμάς Ερρίκος Χάξλεϋ (Tomás Enrique Huxley, 1825-1895) ήταν Άγγλος γιατρός και ανθρωπολόγος που υποστήριζε τις θεωρίες του Δαρβίνου και που έφτασε να γίνει Πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας. Ανάμεσα σε άλλα βιβλία έγραψε τις Ζωολογικές ενδείξεις της θέσης του ανθρώπου στη φυσική τάξη και την Συγκριτική Ανατομία. Ας δούμε μερικές διακηρύξεις του Χάξλεϋ:
Α) Πριν το τσεκούρι και τη φωτιά, ο άνθρωπος σίγουρα δεν μπορούσε να ήταν κροφάγος.
Β) Το μήκος του πεπτικού σωλήνα του ανθρώπου είναι από 5 ως 8,5 μέτρα και η απόσταση από το στόμα ως τον κόκκυγα είναι από 50 ως 80 εκατοστά, που δίνει ένα συντελεστή 10, όχι 3 όπως των σαρκοφάγων ούτε και 20 όπως των χορτοφάγων.»
Γ) «Το μόνο ζώο με ίσως παμφάγα μορφολογία που υπάρχει είναι η αρκούδα, που διαθέτει γομφίους άλλους μυτερούς και άλλους επίπεδους.»
Ο σερ Αρθούρος Κέιθ (sir Arthur Keith 1866-1955) ήταν Άγγλος ανατόμος και ανθρωπολόγος. Μαζί με τον Martín Flack ανακάλυψε το φυσικό μηχανισμό ρύθμισης των καρδιακών συστολών. Ήταν πρύτανης του πανεπιστημίου του Αμπερντίν και έγραψε την Εισαγωγή στη Μελέτη των Ανθρωπόμορφων μαϊμούδων, των προϊστορικών ειδών ανθρώπων και μελέτες πάνω στην εξέλιξη του ανθρώπου. Αυτός ο ανθρωπολόγος μας λέει ότι «οι χιμπατζήδες και οι γορίλες έχουν το ίδιο πεπτικό σύστημα με εμάς. Αυτή είναι η απόδειξη της Συγκριτικής Ανατομίας υπέρ μιας δίαιτας με βάση τα ωμά φυτά που επιτρέπει την ενζυμική πέψη που προκαλεί αρκετές κενώσεις κάθε μέρα, μαλακές και χωρίς σήψη.»
Ως εδώ οι διακηρύξεις των πιο διάσημων ανθρωπολόγων-φυσιοδιφών που είχε η ανθρωπότητα. Πρέπει να παρατηρήσουμε και τα πορίσματά τους συχνά τα υποστηρίζουν συγκρίνοντας την ανατομία του ανθρώπου με αυτή των άλλων θηλαστικών, και ειδικά των πιθήκων και μας για τη μορφή των δοντιών τους και το μήκος του πεπτικού σωλήνα και μ’ αυτό τον τρόπο όλοι οι διάσημοι νατουραλιστές έφτασαν στο ίδιο ομόφωνο συμπέρασμα: ο άνθρωπος είναι βεγκετάριος (φυτοφάγος) από τη φύση του, έστω και αν δεν αναφέρουν αυτή τη λέξη, αφού η πλειοψηφία αυτών των επιστημόνων έζησε πριν την εμφάνιση αυτής της λέξης.
Επίσης μπορεί να επιχειρηματολογήσει κανείς κατά του βεγκεταριανισμού από το γεγονός ότι ο προϊστορικός άνθρωπος εμφανίζεται στις τοιχογραφίες των βράχων σαν κυνηγός, αλλά πρέπει να έχουμε υπόψη μας τις έρευνες του ανθρωπολόγου Άλαν Γουόλκερ, του πανεπιστημίου John Hopkins, που μελέτησε τροφικά αποτυπώματα που άφησαν οι τροφές στα απολιθωμένα δόντια και σαν συμπέρασμα των ερευνών του διακήρυξε ότι «οι αρχικοί πρόγονοί μας άνθρωποι δεν διατρέφονταν κυρίων με κρέας, ούτε με σπόρους, βλαστούς, φύλλα ή χόρτα. Ούτε ήταν παμφάγοι, αλλά όπως φαίνεται διατρέφονταν κυρίως με μια δίαιτα από φρούτα. Δε συναντήσαμε εξαιρέσεις. Κάθε δόντι που εξετάσαμε, από τα προερχόμενα από τους ανθρωποειδείς της περιόδου πριν 12 εκατομμύρια χρόνια μέχρι και τον homo erectus αποδείχτηκε να είναι το δόντι ενός φρουτοφάγου.
Και για να τελειώσουμε, διατυπώνω στον αναγνώστη την ακόλουθη ερώτηση: ο άνθρωπος είναι βεγκετάριος (φυτοφάγος) από τη φύση του; Σήμερα η πλειοψηφία των γιατρών λέει πως όχι, αλλά οι πιο διάσημοι ανθρωπολόγοι συμπέραναν πως ναι, είναι. Αν αυτό είναι έτσι, τότε μόνο μια μειοψηφία του πληθυσμού των ανεπτυγμένων κρατών, οι λεγόμενοι «βεγκετάριοι», έχουν μια σωστή διατροφή ενώ η πλειοψηφία του πληθυσμού ακολουθεί μια λανθασμένη διατροφή.
Luis Vallejo Rodríguez
pasiflora91@yahoo.es

Μετάφραση: Γκαρέλας Κώστας

Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

ΔΙΑΙΤΑ ΖΩΗΣ!


ΔΙΑΙΤΑ ΖΩΗΣ!

[δίαιτα: τρόπος & συνήθειες ζωής / διαβίωσης]

ή, πώς να χάσουμε εύκολα και μόνιμα τα περιττά κιλά,
βελτιώνοντας ταυτόχρονα την υγεία μας!

Από τον Κωνσταντίνο Γκαρέλα

Στο φίλο Δημήτρη

Το «πρόβλημα βάρους» για τους ανθρώπους στη σημερινή εποχή είναι ένα πολύ διαδομένο πρόβλημα που διαρκώς επιδεινώνεται: ποιοτικά (όλο και μεγαλύτερο υπερβάλλον βάρος) και ποσοτικά (όλο και περισσότεροι άνθρωποι το αντιμετωπίζουν). Το επιπλέον βάρος δεν είναι μόνο ένα αισθητικό (για ευνόητους λόγους) και πρακτικό πρόβλημα (δυσκολότερες μετακινήσεις κλπ), είναι άμεσα συνδεδεμένο και με πολλά δεινά ακόμα που έπονται και που προκαλεί, δηλαδή με όλες σχεδόν τις λεγόμενες «ασθένειες της αφθονίας», όπως διαβήτης τύπου 2, εγκεφαλικά, εμφράγματα, αρθρίτιδα, υπέρταση και άλλες.
Ενώ όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, γιατί όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούνε αποτελεσματικά να αλλάξουν τη μοίρα τους, αποφεύγοντας ή χάνοντας το περιττό βάρος, ώστε και την εμφάνισή τους να βελτιώσουν, αλλά και κυρίως να προστατέψουν και να καλυτερέψουν σημαντικά την υγεία και τη φυσική τους κατάσταση, άρα και την ποιότητα ζωής τους;
Απάντηση: γιατί ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει κάποια απλά πράγματα, και κάποιοι –πολύ λιγότεροι…- έχουν (πολύ μεγαλύτερο!) συμφέρον ποτέ να μην τα μάθει!
Ποια είναι λοιπόν αυτά τα απλά πράγματα, που μαθαίνοντας τα θα μπορέσουμε όχι μόνο να χάσουμε, πανεύκολα και μόνιμα, τα κιλά-βάσανο αλλά και θα βελτιώσουμε την υγεία μας;

Είναι ό,τι αφορά:

1. τη συχνότητα,
2. την ποσότητα αλλά κυρίως,
3. την ποιότητα (:το είδος) της διατροφής μας!

Δηλαδή κυρίως οι κατηγορίες των τροφίμων που έχουμε διαμορφώσει βιοτική ΣΥΝΗΘΕΙΑ να προσλαμβάνουμε συνήθως με τη διατροφή, και ακόμα το πότε και το πόσο συνηθίσαμε (και άρα προτιμάμε «αυτόματα» & ασυναίσθητα –εδώ θα ταίριαζε και «απερίσκεπτα») να τρώμε στη ζωή μας.

Αν συνηθίσουμε να τρεφόμαστε και να ικανοποιούμαστε με τα τρόφιμα που είναι πιο κατάλληλα για τον ανθρώπινο οργανισμό (γιατί και ο άνθρωπος είναι σα μια μηχανή, ή ένα αυτοκίνητο, και θέλει το κατάλληλο καύσιμο για να λειτουργήσει καλύτερα και να μην καταστραφεί μέσο- μακροπρόθεσμα), αν τα τρώμε σε λογικές ποσότητες και στο σωστό χρόνο (αυτό σημαίνει ότι δε «σκάμε» και δε μασουλάμε διαρκώς, βλ. παρακάτω) και αν υιοθετήσουμε επιπρόσθετα κάποιες ακόμα συνήθειες ζωής που είναι ευεργετικές για την υγεία, όπως βασικά η εκγύμναση (η πιο εύκολη και από τις καλύτερες μορφές της είναι το απλό ζωηρό περπάτημα!) και η φροντίδα για την καλή μας ψυχική διάθεση, τότε και το πρόβλημα του βάρους θα έχουμε (στο σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα κάποιων μηνών, όχι σε μια μέρα ή εβδομάδα!) εύκολα και μόνιμα λύσει, αλλά θα έχουμε παράλληλα βελτιώσει και ουσιαστικά θωρακίσει και την υγεία μας!

Επειδή αναφερόμαστε συνέχεια στον όρο «συνήθειες», ας δώσουμε και έναν ορισμό, τι είναι και τι κάνουν αυτές οι περίφημες συνήθειες!

Οι συνήθειες είναι ασυναίσθητα επαναλαμβανόμενες επίκτητες λειτουργικές διαδικασίες και επιλογές που εκτελούμε καθημερινά χωρίς να τις σκεφτόμαστε.

Είναι εντελώς απαραίτητες για τη ζωή μας, γιατί τη διευκολύνουν αφάνταστα. Είναι όπως το μονοπάτι στην εξοχή ή στο βουνό που μας διευκολύνει να φτάσουμε από το ένα μέρος στο άλλο –δε χρειάζεται να περνάμε μέσα από θάμνους ή να σκαρφαλώνουμε σε βράχια! Το μονοπάτι αυτό «σκάφτηκε» από το πολύ και συνεχές περπάτημα πάνω του, δηλαδή την πολλή και επανειλημμένη χρήση. Έτσι και οι συνήθειες: δύσκολα βγαίνουμε από τα «εσκαμμένα», αλλά δεν είναι και αδύνατο! Χρειάζεται μόνο λίγη επιμονή και υπομονή (συνήθως τρεις εβδομάδες [μόνο!] συνειδητής προσπάθειας) και η καινούργια (υγιεινή και καλύτερη) ενσυνείδητη προσπάθεια γίνεται κι αυτή αυτόματη, αυτονόητη –«εσκαμμένη» συνήθεια, δηλαδή επιλογή και τρόπος ζωής! Απλά χρειάζεται προσοχή να μην «ξαναπέσουμε» στις παλιές –καταστροφικές- συνήθειες, φαινόμενο πολύ συχνό και επίφοβο!

Τα σημεία κλειδιά ως προς τη διατροφή, που θα καθορίσουν αν θα είμαστε υπέρβαροι και υποψήφιοι ασθενείς ή το αντίθετο είναι λοιπόν τρία, όπως είπαμε,
η ποσότητα, η συχνότητα, και η ποιότητα,
(δηλαδή το είδος) των τροφών που θα αποτελούν, αυτονόητα και «αυτόματα», τη βάση και τον κορμό της διατροφής μας. Ας δούμε αυτά τα σημεία λίγο πιο αναλυτικά, ξεκινώντας από τα πιο εύκολα σε εκείνα που θέλουν περισσότερη επεξήγηση.

Η συχνότητα: αυτή πρέπει να επιτρέπει καταρχήν στο πεπτικό μας σύστημα να λειτουργεί χωρίς να ταλαιπωρείται και δυσκολεύεται άσκοπα: δεν πρέπει να «ρίχνουμε» διαρκώς πράγματα στο στομάχι μας! Πρέπει να το αφήνουμε να ολοκληρώνει τον κύκλο λειτουργίας του, δηλαδή για 4 τουλάχιστον ώρες μετά από κάθε (κύριο έστω) γεύμα ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να βάζουμε τίποτα στο στόμα μας (εκτός από νερό, κι αυτό ακόμα όσο γίνεται αργότερα από το γεύμα), γιατί αλλιώς το στομάχι πρέπει να διακόψει τη λειτουργία πέψης, που είναι μια περίπλοκη διαδικασία, για να ασχοληθεί με τα νέα «εισερχόμενα». Τι γίνεται όμως: οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ να μασάμε και να καταπίνουμε διαρκώς, λες και είμαστε τρωκτικά ή μηρυκαστικά! Αυτό το λάθος πρέπει να εκλείψει, πρέπει να σεβόμαστε το στομάχι και τον οργανισμό μας και να μην το υποβάλουμε σ’ αυτό το βασανιστήριο, το συνεχές, αέναο και πάντα ατελείωτο σταμάτα-ξεκίνα της πέψης. Είναι απλά (και αυτό) ΘΕΜΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ!!!
Στο θέμα της συχνότητας μπορούμε να βάλουμε και το θέμα του καλύτερου επιμερισμού, της καλύτερης χρονικής κατανομής στη διάρκεια της κάθε μέρας των γευμάτων που της αντιστοιχούν. Και αυτό δεν είναι δύσκολο ούτε να το προσδιορίσουμε, αλλά ούτε και να το συνηθίσουμε (είπαμε όλα είναι θέμα συνήθειας) και να το καταφέρουμε. Ο ανθρώπινος οργανισμός (όπως και των άλλων ζώων) λειτουργεί όταν υπάρχει και εδώ μια τάξη.
Τι ποιο απλό και αυταπόδεικτο και «μπανάλ» να πούμε ότι θα πρέπει κανονικά να γίνονται τρία βασικά γεύματα τη μέρα, πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό. (Οι συγκεκριμένες συνήθης ώρες για κάθε ένα από αυτά τα γεύματα είναι καθαρά θέμα του τι εξυπηρετεί και βολεύει τον καθένα.) Σ’ αυτά τα κυρίως γεύματα μπορούμε να προσθέσουμε και κάποια ενδιάμεσα «μικρογεύματα», (φρούτα, ροφήματα, ελαφρά «σνακ») εφόσον το θέλουμε και υπάρχει η απαραίτητη χρονική απόσταση μεταξύ αυτών και των κυρίως γευμάτων. Είναι θέμα ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ να μάθουμε να σεβόμαστε τον οργανισμό μας (δηλαδή τον εαυτό μας) και να συνηθίσουμε να μη ρίχνουμε διαρκώς και αδιάκριτα τρόφιμα στο στομάχι μας. Ας θυμόμαστε ότι η άκρως περίπλοκη διαδικασία της πέψης δεν τελειώνει με την κατάποση των τροφίμων (και των ποτών πλην νερού!) αλλά τότε ξεκινά!
Επίσης ένα σημαντικό λάθος που πρέπει να αποφεύγεται είναι η ΣΥΝΗΘΕΙΑ να μην τρώμε πρωινό, είτε καθόλου, είτε να το αντικαθιστούμε αργότερα με κάποια ακατάλληλη τροφή όπως μπουγάτσα, τυρόπιτα, κρουασάν, ζαχαρούχα αναψυκτικά κλπ. Το γιατί όλα αυτά τα τρόφιμα είναι ακατάλληλα να αποτελούν τη βάση της διατροφής μας (το πρώτο βασικό και σημαντικότατο γεύμα της μέρας) θα το εξηγήσουμε παρακάτω, στο θέμα της ποιότητας.
Αντίθετα οι περισσότεροι τι κάνουν: αφού έχουν φάει πολύ και βαριά και ακατάλληλα τρόφιμα το προηγούμενο βράδυ, (επιβαρύνοντας βραδιάτικα το στομάχι τους που κι αυτό όμως έχει ανάγκη από ένα διάλειμμα και ξεκούραση!) και συνήθως έχουν και ξενυχτίσει, το πρωί είναι φυσικό να μην έχουν ούτε τη διάθεση, την όρεξη δηλαδή, ούτε το χρόνο για ένα κανονικό πρωινό, έστω για να το ετοιμάσουν και να το πάρουν μαζί στη δουλειά τους.


Ας έρθουμε τώρα στο δεύτερο σημείο-κλειδί, αυτό της ποσότητας. Και αυτό δεν είναι καθόλου δύσκολο να το εξηγήσουμε.
Και εδώ είναι θέμα καθαρά ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ, όχι μόνο να μάθουμε και να συνηθίσουμε να μην επιβαρύνουμε το στομάχι μας με υπερβολική ποσότητα τροφίμων σεβόμενοι (και μη αλλοιώνοντας) την (αρχική) χωρητικότητά του. Γιατί το στομάχι είναι σαν ένα μπαλόνι που μπορεί να φουσκώσει και να «ξεχειλώσει»!
Αν ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ να σηκωνόμαστε με «ελαφρύ στομάχι», όπως λέγεται, από το τραπέζι, κάναμε το πρώτο σημαντικό βήμα! Το δεύτερο βήμα, και άμεσα αλληλένδετο με το επόμενο θέμα της ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ (δηλαδή του είδους και των χαρακτηριστικών) που θα μας απασχολήσει αμέσως παρακάτω, είναι να μάθουμε και να ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ (δηλαδή να το κάνουμε ασυναίσθητα, χωρίς κόπο!) να προτιμούμε τρόφιμα που ενώ έχουν όγκο (δηλαδή μας χορταίνουν!) δεν έχουν αντίστοιχα πολλές θερμίδες (δηλαδή δε μας «παχαίνουν»!).
Και ποια είναι αυτά τα τρόφιμα θα πει κανείς, που «μας χορταίνουν και δε μας παχαίνουν»? Δεν ακούγεται πολύ καλό για να είναι και αληθινό;
Κι όμως είναι! Υπάρχουν τέτοια τρόφιμα! Και μην πάει το μυαλό μας σε διάφορα προϊόντα «λάιτ», τυριά, αλλαντικά, αναψυκτικά, μαγιονέζες και άλλα παρόμοια βιομηχανικά και συχνά χημικά κατασκευάσματα. Αυτά θα έπρεπε καλύτερα να αποφεύγονται. Για τα γνωστά και συνήθως όμως παραμελημένα προϊόντα του λαχανόκηπου μιλάω, τα φρούτα και τα λαχανικά. Είναι βέβαια θέμα ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ στο διάλειμμα π.χ. της δουλειάς μας προτιμήσουμε να φάμε ένα κρουασάν με έναν καφέ ή ένα αναψυκτικό και όχι ένα (ή και δύο ή τρία, δεν πειράζει!) φρούτα. Μόνο που στην πρώτη περίπτωση προσλάβαμε 550 θερμίδες στη δεύτερη 70 (ή 140, αν φάγαμε δύο φρούτα – αν τρώγαμε όμως 2 κρουασάν, η θερμιδική πρόσληψη θα εκτοξευόταν στις 1000!!!).

Θα ήταν καλό ακόμα να θυμόμαστε ότι:
Η βιομηχανική επεξεργασία συμπυκνώνει τις θερμίδες και αφαιρεί θρεπτικά συστατικά. Γι αυτό πρέπει να (συνηθίσουμε ξανά) να προτιμάμε τις φυσικές και όσο γίνεται ανεπεξέργαστες τροφές.
Π.χ. ένα μήλο έχει 70 θερμίδες, μια φέτα μηλόπιτα έχει 450. Εύκολα μπορούμε να φάμε 2 ή και 3 κομμάτια μηλόπιτα (=1350 θερμίδες!!!) αλλά είναι ως αδύνατο να φάμε πάνω από 3 μήλα (=210 θερμίδες).
Άλλο παράδειγμα: Ένα «κοτσάνι» βραστό καλαμπόκι έχει 90 θερμίδες, μια κουταλιά καλαμποκέλαιο (που για προέρχεται από την επεξεργασία 9 κοτσανιών!!!) το ίδιο. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να φάμε 9 καλαμπόκια!!! Στη σαλάτα μπορούμε όμως εύκολα να ρίξουμε πολλά κουταλάκια καλαμποκέλαιο, άρα να πάρουμε τις θερμίδες από δεκάδες «κοτσάνια»!!!
Τελευταίο σχετικό παράδειγμα: ο χυμός πορτοκαλιού. Για να φτιάξουμε ένα ποτήρι τέτοιου χυμού πρέπει να στύψουμε τουλάχιστον 4 πορτοκάλια. Άρα σε μερικές γουλιές είναι εύκολο να πάρουμε τις θερμίδες από αυτά τα τέσσερα φρούτα, ενώ αλλιώς θα έπρεπε να γεμίσουμε σχεδόν πλήρως το στομάχι μας για να πάρουμε τις ίδιες θερμίδες, τρώγοντας ολόκληρα τα φρούτα. Και δεν είναι μόνο αυτό το κακό… Ο χυμός του φρούτου δεν έχει μόνο συμπυκνωμένες θερμίδες! Του λείπουν και ουσιώδη διατροφικά συστατικά, με πρώτες και κύριες τις ΦΥΤΙΚΕΣ ΙΝΕΣ! Αλλά για αυτές θα μιλήσουμε αμέσως παρακάτω, στο θέμα ΠΟΙΟΤΗΤΑ (δηλαδή είδος, χημική σύσταση) των τροφίμων.

Ερχόμαστε λοιπόν στο τρίτο και τελευταίο σημείο-κλειδί για το πώς θα μπορέσουμε να λύσουμε το πρόβλημα του βάρους και ταυτόχρονα να βελτιώσουμε την υγεία μας: στο θέμα της ποιότητας (με την έννοια εκτός από την προφανή, κυρίως, όπως ξαναείπαμε, της σύστασής τους και της περιεκτικότητάς τους στα διάφορα θρεπτικά –ή και νοσογόνα- συστατικά.
Τι εννοούμε εδώ όταν λέμε ποιότητα: όχι μόνο το προφανές, να είναι δηλαδή «καλής ποιότητας» τα φρούτα ή τα… λουκάνικα! Πολύ περισσότερο εννοούμε την περιεκτικότητά τους (ή την έλλειψη) στα διάφορα απαραίτητα για τον οργανισμό μας θρεπτικά συστατικά, δηλαδή σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λιπαρά, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, φυτοχημικές ουσίες, φυτικές ίνες, ή αντίθετα την περιεκτικότητά τους σε βλαβερές ουσίες, όπως π.χ. κορεσμένα λιπαρά, αλάτι (ο «σιωπηλός δολοφόνος»!) και χοληστερίνη. Άρα τρόφιμα «ποιότητας» ή αλλιώς υγιεινά, (και όχι πάντως «τρόφιμα-σκουπίδια!) είναι εκείνα, ή ο συνδυασμός εκείνων, που μας δίνουν όλα τα ωφέλιμα συστατικά, απαραίτητα για τη λειτουργία και την καλή κατάσταση του οργανισμού μας, και μάλιστα ΣΤΙΣ ΣΩΣΤΕΣ (έστω περίπου) ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ!
Και ποιες οι ενδεικνυόμενες αναλογίες των θρεπτικών συστατικών στο σύνολο της καθημερινής μας διατροφής; Άρα ποια είναι και τα ενδεικνυόμενα, τα καλύτερα, τα ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΤΡΟΦΙΜΑ;

Σύμφωνα με Αμερικανική Ένωση Διαιτολόγων:
(βλέπε: http://www.scienzavegetariana.it/nutrizione/ada2003_eng.html
Position of the American Dietetic Association and Dieticians of Canada)

50 με 60% των θερμίδων να προέρχεται από υδατάνθρακες, κατά προτίμηση (τουλάχιστον 35%) σύνθετους υδατάνθρακες, δηλαδή άμυλα, όχι ζάχαρα.
15 με 25% των θερμίδων να προέρχεται από πρωτεΐνες, κατά προτίμηση μη-ζωικές!
Όλα τα φυτικά τρόφιμα περιέχουν επαρκή ποσότητα υγιεινών πρωτεϊνών, από 5% -τα φρούτα- ως 25% οι ξηροί καρποί. Τα δημητριακά περιέχουν γύρω στα 12% πρωτεΐνες. Με μία ισορροπημένη και ποικίλη φυτική δίαιτα υπερκαλύπτουμε τις πραγματικές μας ανάγκες σε πρωτεΐνες χωρίς να επιβαρύνουμε τον οργανισμό μας. Αντίθετα η κατανάλωση και ο συνεπαγόμενος μεταβολισμός των ζωικών πρωτεϊνών (:κρέας, γαλακτοκομικά κλπ) δημιουργεί μεγάλη ποσότητα βλαβερών υποπροϊόντων μεταβολισμού, τις λεγόμενες «πουρίνες», που για να τις αποβάλει ο οργανισμός δεσμεύει και χάνει μεγάλες ποσότητες ασβεστίου από τα οστά, επιβαρύνοντας ταυτόχρονα και τα νεφρά. Για αυτό παρατηρείται συνήθως το φαινόμενο άνθρωποι που ασχολούνται με τη «διάπλαση σώματος» («μπόντι μπίλντινγκ») να ασθενούν συνήθων αργά ή πιο γρήγορα από νεφροπάθειες… Η άγνοια των βλαπτικών συνεπειών της υπερκατανάλωσης ζωικών πρωτεϊνών αλλά και η εσφαλμένη αντίληψη ότι αυτή η υπερκατανάλωση βοηθάει στην επιδιωκόμενη «διάπλαση» οδηγούν σ’ αυτό το λάθος. Στην πραγματικότητα η υπερκατανάλωση ζωικών πρωτεϊνών εμποδίζει την αύξηση του μυϊκού όγκου!!! Ο άνθρωπος –και ο αθλητής- που καταναλώνει «κρέας», (εκτός από μέλλοντας ασθενής) είναι σαν το αυτοκίνητο που προσπαθεί να τρέξει με τραβηγμένο χειρόφρενο!!! Δεν μπορεί να φτάσει τη μέγιστη ταχύτητά του!!! Ακόμα η ποιότητα των ζωικών λιπών (:κορεσμένα) και η χοληστερίνη που περιέχουν καθιστούν και για αυτό το λόγο τα ζωικά τρόφιμα ακατάλληλα για τη διατροφή του ανθρώπου.

Και το υπόλοιπο
15 με 25% των θερμίδων να προέρχεται από λίπη. Κατά προτίμηση φυτικά, άρα και ακόρεστα ή & πολυακόρεστα και χωρίς χοληστερίνη. Το 25% είναι το μέγιστο της επιτρεπτής κατ’ αναλογία θερμίδων πρόσληψης, το 15% το ελάχιστο αλλά και το ιδανικό. Η συνήθης αναλογική πρόσληψη θερμίδων από τα λίπη στη «δυτική» (και επικρατούσα πλέον και στην Ελλάδα) δίαιτα είναι πάνω από 50%! Δεν είναι να απορεί κανείς που σα λαός έχουμε τα (θλιβερά…) παγκόσμια πρωτεία στην παχυσαρκία…

Επαναλαμβάνω ότι τα ζωικά λιπαρά είναι κορεσμένα και περιέχουν χοληστερίνη. Άρα πρέπει να αποφεύγονται.

Ο ανθρώπινος οργανισμός χρειάζεται ακόμα την πρόσληψη –μέσω της διατροφής πάντα- και άλλων μικροστοιχείων για την διατροφή του, δηλαδή βιταμίνες, ιχνοστοιχεία (μεταλλικά άλατα) και τις λεγόμενες «φυτοχημικές ουσίες». Όλα αυτά περιέχονται στις ιδανικότερες αναλογίες στα φυτικά τρόφιμα. [Τα σαρκοφάγα ζώα αντίθετα με εμάς, που από τη φυσιολογία μας κατατασσόμαστε στα λεγόμενα «φρουτοφάγα ζώα» (μαζί με όλα τα άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά (γορίλες, πιθήκους κλπ)] μπορούν να συνθέσουν μόνα τους τη βιταμίνη C και έτσι σπανιότατα χρειάζεται να τρώνε χόρτα –θα έχετε παρατηρήσει τα σκυλιά πως τρώνε «πρασινάδα» όταν τη βρούνε!
Τέλος εντελώς απαραίτητες για την πλήρη και υγιεινή διατροφή του ανθρώπου και κυρίως για την καλή λειτουργία του πεπτικού μας συστήματος, είναι οι λεγόμενες φυτικές ίνες!
Αυτές λείπουν εντελώς από τα ζωικά τρόφιμα αλλά και από τα επεξεργασμένα-«εξευγενισμένα» βιομηχανοποιημένα φυτικά τρόφιμα, με κύριους εκπροσώπους (και βασικά συστατικά όλων των άλλων βιομηχανοποιημένων τροφίμων…) το άσπρο αλεύρι και την άσπρη ζάχαρη.

Βλέπουμε λοιπόν ότι οτιδήποτε χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός, όλα τα απαραίτητα συστατικά που πρέπει να πάρει από τη διατροφή (:υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λιπαρά, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, φυτοχημικές ουσίες, φυτικές ίνες) υπάρχουν στις κατάλληλες αναλογίες στα φυτικά τρόφιμα και μάλιστα χωρίς τις βλαβερές ουσίες που τα ζωικά τρόφιμα περιέχουν (:ζωικές πρωτεΐνες, χοληστερίνη, κορεσμένα λιπαρά). Άρα λογικά προκύπτει το συμπέρασμα ότι η φυτική («βεγκεταρική» = “vegetarian”) δίαιτα είναι η καταλληλότερη για τον άνθρωπο. Για την ακρίβεια η μόνη κατάλληλη!

Και αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά οι μεγαλύτεροι φυσιολόγοι-επιστήμονες που είχε η ανθρωπότητα, όπως ο Κάρολος Δαρβίνος, ο Κάρολος Λιννέος, ο Κόλιν Σπένσερ, ο Τζορτζ Λουί Λεκλέρκ, ο Αλέξανδρος Χούμπολντ και πάρα πολλοί άλλοι (βλέπε επόμενο σχετικό κείμενο/μετάφρασή μου).
Και βέβαια η προαναφερθείσα Αμερικανική Ένωση Διαιτολόγων, η οποία πρόσφατα διακήρυξε και επισήμως ότι η φυτική (:βεγκεταριανή) δίαιτα, κατάλληλα προγραμματισμένη και ποικίλη, είναι όχι μόνο κατάλληλη και υγιεινή για τον άνθρωπο αλλά μπορεί να συμβάλει και στην πρόληψη και ακόμα τη θεραπευτική αντιμετώπιση διάφορων ασθενειών!!!
(ξανά: http://www.scienzavegetariana.it/nutrizione/ada2003_eng.html)

Στο θέμα της «δίαιτας» και του αδυνατίσματος ξανά για λίγο (και τέλος για σήμερα!).
Είδαμε ποια τρόφιμα είναι καταλληλότερα για τον άνθρωπο και για την υγεία του.
Αυτά πανηγυρικά και χωρίς αμφιβολία είναι τα φυτικά τρόφιμα, άρα και η βεγκεταριανή διατροφή που βασίζεται σε αυτά. Μήπως όμως εκτός από υγιεινά, είναι και τα μόνα κατάλληλα και για τον ειδικό στόχο της «απώλειας βάρους»;
Φυσικά ναι!
Ακολουθούν τώρα μερικές ακόμα πρακτικές συμβουλές για αυτό το θέμα…

Η θέληση και το ενδιαφέρον για το χάσιμο των παραπανίσιων κιλών είναι το πρώτο απαραίτητο βήμα για να πετύχουμε την επάνοδο σε ένα πιο φυσιολογικό βάρος, πράγμα που είναι ότι καλύτερο και για την υγεία μας.

Είναι γνωστό ότι το να αδυνατίζουμε ή το να παχαίνουμε είναι το αποτέλεσμα της εξίσωσης πρόσληψη θερμίδων-καύση θερμίδων. Δηλαδή του πόσο τρώμε και του πόσο καίμε. Και ενώ πανεύκολα μπορούμε «φάμε», να προσλάβουμε θερμίδες, πάρα πολύ δύσκολα μπορούμε να τις «κάψουμε». Ο οργανισμός μας είναι πολύ «οικονομικός», κάνει το παν να προσλάβει και να εξοικονομήσει θερμίδες, νομίζει ότι ζούμε στη λίθινη εποχή και ότι κινδυνεύουμε να πεθάνουμε από την πείνα!

Άρα αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι κυρίως να μειώσουμε τις θερμίδες που καταναλώνουμε. Αλλά πως μπορεί να γίνει αυτό, όταν εμείς… πεινάμε, (συχνότερα στη φαντασία μας) και όταν συνηθίσαμε και μας αρέσει να καταναλώνουμε κυρίως τροφές με μεγάλη περιεκτικότητα θερμίδων, δηλαδή «θερμιδοβόμβες», όπως είναι τα λιπαρά φαγητά (τηγανιτά, τυριά, κρέατα, σαλάτες με «ντρέσινγκ» κλπ), τα γλυκά (σοκολάτες, τούρτες κλπ), «σνακς» (πατατάκια, μπισκοτάκια κλπ) και τα ποτά με πολλές θερμίδες (αναψυκτικά [10 κουταλάκια ζάχαρη έχει το καθ’ ένα!] ουίσκι κλπ) και μάλιστα σε ποσότητες μεγάλες και με συχνότητα… συχνότατη;

Μια είναι η λύση:
ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ!!!

Είπαμε ότι πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες αν θέλουμε να χάσουμε βάρος. Ποιες όμως ακριβώς πρέπει να εγκαταλείψουμε και ποιες νέες να υιοθετήσουμε;

Πρώτα να πούμε τι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε, ή έστω να ελπίζουμε: το να χάσουμε κάποια κιλά με μια συνήθως στερητική και άκρως ανθυγιεινή «δίαιτα αδυνατίσματος» και μετά να επανέλθουμε στις παλιές μας γαστριμαργικές συνήθειες είναι παράλογο, ανώφελο και κυρίως εξουθενωτικό-καταστροφικό για τον οργανισμό μας. Όλες οι «θαυματουργές δίαιτες» που υπόσχονται τα διάφορα «κέντρα αδυνατίσματος» δεν κάνουν τίποτα από το να «αδυνατίζουν» (δηλαδή να εξουθενώνουν) τον οργανισμό και σίγουρα… το πορτοφόλι. Οι άνθρωποι αυτοί είναι απατεώνες, εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη άγνοια, για να μην πω κάτι άλλο. Αυτό που πάντα καταφέρνουν είναι να αφυδατώσουν τον οργανισμό και να τον κάνουν να χάσει μυϊκή μάζα. Το λίπος που πραγματικά χάνεται με τις μεθόδους τους είναι ελάχιστο. Και πάντα επιστρέφει με το παραπάνω μετά λίγο καιρό.
Αλλά δεν είναι και παράλογο να θέλουμε να χάσουμε βάρος, κάνοντας στερητικές και επώδυνες «δίαιτες», και μετά να θέλουμε να επιστρέψουμε στα παλιά, την αλόγιστη κατανάλωση θερμιδογόνων και ανθυγιεινών τροφών, που ακριβώς η κατά έξη, συνήθεια και συρροή κατανάλωσή τους μας καταδίκασε στα βάσανα της παχυσαρκίας;

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ!!!...
Αν θέλουμε να χάσουμε με υγιεινό και ωφέλιμο τρόπο για τον οργανισμό και το σώμα μας λιπώδη ιστό, πρέπει:

1. ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΚΥΡΙΩΣ ΥΓΙΕΙΝΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΧΑΜΗΛΗΣ ΘΕΡΜΙΔΙΚΗΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΟΝΤΥΤΕΡΑ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
Να μειώσουμε το ποσοστό των θερμίδων από λιπαρά στη διατροφή μας! Λιγότερα ζωικά τρόφιμα γενικά!

2. ΝΑ ΚΑΙΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΘΕΡΜΙΔΕΣ (αυτό σημαίνει καθημερινή εξάσκηση, που η ευκολότερη και ίσως αποτελεσματικότερη είναι το απλούστατο και ευκολότατο να το κάνουμε κάθε μέρα και κάθε ώρα γρήγορο περπάτημα)

1) ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ 1) ΚΑΙ 2) ΜΟΝΙΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΖΩΗΣ!!!

Έτσι σχεδόν αυτόματα, θα μπορούμε να χάνουμε με τρόπο σιγανό και σταδιακό, αλλά μόνιμο και όχι βλαπτικό για τον οργανισμό μας, το επιπλέον σωματικό λίπος (με ρυθμό το πολύ 1 κιλό τη βδομάδα).

Άλλες (καλές) συνήθειες που θα πρέπει να αποκτήσουμε είναι:

Το να ικανοποιούμαστε από μικρότερες (και «λογικές») ποσότητες τροφής, το να μην τρώμε «μέχρι σκασμού». Είναι κι αυτό μια συνήθεια.
Το να μην «τσιμπολογάμε» ακατάσχετα. Είναι κι αυτό μια συνήθεια.
Το να μην τρώμε αργά το βράδυ. Το στομάχι μας χρειάζεται κι αυτό ξεκούραση.
Είναι κι αυτό μια συνήθεια.
Το να… τρώμε ένα καλό πρωινό! (αυτό ελπίζω να είναι «καλό νέο»!). Όχι να μην τρώμε τίποτα, αφού έχουμε βέβαια φάει του σκασμού αργά το προηγούμενο βράδυ… και κάποια στιγμή αργότερα να πέφτουμε στο φαγητό σαν λύκοι. Ή να τρώμε «πρωινά», όπως τα λένε –και που ο Θεός να τα κάνει…- όπως τυρόπιτες, μπουγάτσες, πεϊνιρλί και τα παρόμοια, που είναι όλο καμένα, κορεσμένα ανθυγιεινά, κάκιστης ποιότητας λιπαρά. Ή παρόμοιες θερμιδοβόμβες χωρίς θρεπτικά συστατικά, όπως μπισκότα και άλλα ζαχαρώδη. Πάντως, σύμφωνα με έρευνες, το λίπος του σώματος δεν είναι τόσο ηλίθιο ή «νεκρό» βάρος όσο νομίζουμε: Αντίθετα, στα κύτταρα που το αποτελούν παράγονται ορμόνες και άλλες ουσίες που μας παρωθούν να καταναλώνουμε παρόμοιες τροφές. Δηλαδή το λίπος «ζητάει» λίπος! Αλλά είναι στο χέρι μας να του κόψουμε τη φόρα…

Το ιδανικό για πρωινό θα ήταν, κατά τη γνώμη μου πάντα, ένα κουλούρι ή ένα κομμάτι μαύρο ψωμί, ίσως με λίγο μέλι (χωρίς εννοείται προσθήκη αχρείαστων λιπαρών τύπου μαργαρίνης κ.α.) και λίγους ξηρούς καρπούς ή αποξηραμένα φρούτα (δαμάσκηνα, χουρμάδες κλπ –τι «ξηροκαρπίτης» θα ήμουν αν δεν παίνευα λίγο και το σπίτι μου!) και ένα ή περισσότερα φρέσκα φρούτα. Όλα αυτά χωρίς να έχουν υπερβολικές θερμίδες μας δίνουν την ενέργεια που χρειαζόμαστε για τη μέρα και μας κρατάνε μέχρι την ώρα του μεσημεριανού. Αν παρόλα αυτά θέλουμε κάτι για το ενδιάμεσο, πάλι ένα φρούτο (κατά τις 12) θα είναι η καλύτερη λύση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όπως είναι γνωστό, να πίνουμε και πολύ νερό, ενάμιση ως δύο λίτρα τη μέρα. Και όταν λέμε νερό εννοούμε νερό, όχι καφέδες ή, ακόμα χειρότερα, αναψυκτικά.

Το τέλειο ποτό είναι το νερό: δεν περιέχει θερμίδες, δεν χρειάζεται να υποστεί πέψη, αντίθετα καθαρίζει το πεπτικό σύστημα, κόβει την πείνα, αναζωογονεί τον οργανισμό!

Ακόμα το πορτοκάλι (ή κάθε φρούτο) περιέχει φυτικές ίνες, που εμποδίζουν την άμεση απορρόφηση των (απλών) σακχάρων του φρούτου από τον οργανισμό, και έτσι όχι μόνο για μεγαλύτερο χρόνο παραμένουν στο στομάχι (προσδίνοντας σιγά-σιγά την ενέργεια που χρειάζεται ο οργανισμός) αλλά και αποτρέπουν το «φαινόμενο γιο-γιο», δηλαδή την απότομη και ανώμαλη διακύμανση των επιπέδων «ζάχαρου» στο αίμα. Είναι γνωστό ότι αν αυτό αυξηθεί απότομα και ξεπεράσει κάποια όρια, τρώγοντας π.χ. μερικές κουταλιές ζάχαρη ή πίνοντας ένα αναψυκτικό, που είναι στην ουσία το ίδιο πράγμα, αυξάνεται απότομα η γλυκαιμία στο αίμα και σαν άμεση αντίδραση το πάγκρεας εκκρίνει ινσουλίνη, το ρυθμιστή της γλυκαιμίας (των επιπέδων σακχάρου) στο αίμα. Επειδή όλα αυτά γίνονται με κάποια χρονική καθυστέρηση, η έκκριση ινσουλίνης προκαλεί πτώση της γλυκαιμίας σε επίπεδα ακόμα χαμηλότερα από τα αρχικά. Η επόμενη κίνησή μας, λόγω της αδυναμίας που ξανα-αισθανόμαστε: ένα ακόμη γλυκό, ή αναψυκτικό ή καφές (η καφεΐνη δεν κάνει παρά ακριβώς την ίδια δουλειά, αυξάνει τα επίπεδα της γλυκαιμίας στο αίμα). Έτσι συνεχίζεται το φαινόμενο «γιο-γιο», ο φαύλος κύκλος του ανεβοκατεβάσματος της γλυκαιμίας.
Συγκρίσεων συνέχεια: Μια ψητή πατάτα πάλι 70 θερμίδες, αν γίνει τσιπς «πρίνγκλς»1.114. (χίλιες εκατόν δέκα τέσσερις). Για αυτό λέμε ότι πρέπει να καταναλώνουμε τις τροφές όσο γίνεται κοντά στη φυσική τους μορφή! Για αυτό πρέπει να διαλύσουμε και κάποιους μύθους: δεν είναι η πατάτα –ή το ψωμί ή τα μακαρόνια- που «παχαίνουν» αλλά ό,τι τα επιβαρύνει με θερμίδες: το λάδι στα τηγανιτά, η κρέμα γάλακτος στα ζυμαρικά και οι μαγιονέζες στις σαλάτες.
Άρα, ξανά! Επιλέγουμε φυσικές τροφές, όσο γίνεται λιγότερο και απλούστερα προετοιμασμένες.

Για μεσημεριανό και βραδινό προτείνω πάλι φαγητά από συστατικά φυτικής προέλευσης, μαγειρεμένα με υγιεινό τρόπο. Το να τρώει κανείς καλά, με ευχαρίστηση και να ικανοποιείται είναι σημαντικό. Για αυτό η αγορά ενός καλού βιβλίου μαγειρικής με συνταγές χαμηλές σε λιπαρά και θερμίδες θα ήταν μια πολύ αποδοτική και συμφέρουσα επένδυση για τα χρήματά σου που μπορείς να κάνεις! (μην τα περιμένεις όλα –και συνταγές!- από μένα…) Από αυτές τις συνταγές μπορείς να διαλέξεις όποιες σου ταιριάζουν. (Μην ανησυχείς, υπάρχει αρκετή ποικιλία) Και είπαμε, στην αρχή ίσως τα καλύτερα (υγιεινά) φαγητά να σου φανούν όχι τόσο καλά και νόστιμα όσο οι λιπαρές και αλμυρές θερμιδοβόμβες, όπως μια πίτσα π.χ. με «απ’ όλα»! Ή τα φρούτα και το σκέτο ψωμί ή έστω με λίγο μέλι σίγουρα δε θα σου αρέσουν για πρωινό στην αρχή όσο μια διπλή μερίδα μπουγάτσα κρέμα ή σπανάκι. Αλλά και τα «γούστα» όπως είπαμε είναι κι αυτά θέμα συνήθειας και αλλάζουν, οπότε μετά από λίγο καιρό τα παραπάνω ανθυγιεινά «εδέσματα» (και όλα τα παρόμοια) θα σου φαίνονται υπερβολικά «βαριά», γλυκά, αλμυρά και λαδερά. Κάποια στιγμή δε θα σου αρέσουν, ίσως τότε και να τα απεχθάνεσαι!

Σχετικά περισσότερα στο: «Πλεονεκτήματα του Βεγκεταριανισμού»:

http://hellenicvegetarian.blogspot.com/2007/03/blog-post.html

Για θέματα αθλητισμού/εξάσκησης, πράξη & θεωρία, βλέπε:

«ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ»Πρακτικό Πρόγραμμα ΕκγύμνασηςΜε Στοιχεία Προπονητικής Θεωρίας:

http://hellenicvegetarian.blogspot.com/2007/03/blog-post_21.html

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

περί βεγκεταριανισμού επιστολή Α'

Αγαπητέ Χρίστο

Σ’ ευχαριστώ για την τόσο εκτεταμένη, αναλυτική και ευγενική απάντησή σου στην επιστολή μου.

Ευθύς εξαρχής σου λέω ότι θα μου προσφέρεις μεγάλη υπηρεσία, για την οποία θα σου είμαι ευγνώμονας, αν μου δώσεις βήμα για να δημοσιεύσω μεταφράσεις κειμένων βεγκεταρικού περιεχομένου και στόχευσης, ή ίσως και άλλα σχετικά παρόμοια κείμενα δικά μου. Όπως σου έγραψα, έχω ο ίδιος πολύ ωφεληθεί και ενημερωθεί και από διάφορα παρόμοια άρθρα σε ανάλογες ιστοσελίδες και θα ήθελα να «ανταποδώσω» την ωφέλεια, κάνοντας κάποια από αυτά πιο προσιτά στους συμπατριώτες μας, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν καμία πρόσβαση σε σχετική πληροφόρηση αν δε γνώριζαν καλά κάποια τουλάχιστον από τις λεγόμενες «κύριες» ξένες γλώσσες. Εξάλλου πιστεύω στην ενημερωτική δύναμη του διαδικτύου και ελπίζω σε μία επενέργεια με μορφή αλυσιδωτής αντίδρασης.

Από εκεί και πέρα, θα μπορούσα ίσως, αφού μου είπες ότι οι καλόπιστες και κατά το δυνατόν εποικοδομητικές συμβουλές και προτάσεις είναι πάντα ευπρόσδεκτες από εσάς, να προσπαθήσω να συμβάλλω με τέτοιες στη βελτίωση της μορφής, της δομής και του περιεχομένου της ιστοσελίδας σου, όπως και συμμετάσχω ή να βοηθήσω στη διοργάνωση διαφόρων εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων της Ένωσής σας. Θα ήθελα πρώτα από όλα όμως να σου ζητήσω να σεβαστείς ή αν προτιμάς να ανεχτείς κάποιες υπερευαισθησίες που πιθανόν έχω, και αναφέρομαι βέβαια στο θέμα του ονόματος. Θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω τη θέση μου. Αναγνωρίζω φυσικά κάθε δικαίωμά σου να τις κρίνεις όπως νομίζεις και να τις δεχτείς ή να τις απορρίψεις. Όμως πριν κάνεις το τελευταίο, «άκουσον μεν, πάταξον… ‘δεν’!»(!)

Φαντάσου λοιπόν ότι δεν είσαι υπερήφανος Έλληνας αλλά κάποιας άλλης «ταπεινής» εθνικότητας, ας πούμε Άγγλος, Γερμανός ή Ιταλός (για να περιοριστούμε σε πιο προσβάσιμες γλώσσες). Και ότι βέβαια συνέχιζες να είσαι αυτό που είσαι σε ότι αφορά τις διατροφικές σου συνήθειες και πεποιθήσεις. Αυτό που είμαι και εγώ εξάλλου. Πως θα λεγόσουν τότε αν ήθελες να αποφύγεις το μίασμα των αντίστοιχων λατινογενών λέξεων “vegetarian, Vegetarier ή vegetariano” και να υιοθετήσεις την αντίστοιχη ελληνική λέξη «χορτοφάγος»; Μήπως «hebrivore, Pflanzenfresser και erbimangiante»; Και η πράξη ή η συνήθεια της διατροφής με τρόφιμα φυτικής προέλευσης, δηλαδή το ανάλογο ουσιαστικό πως θα χαρακτηριζόταν; Μήπως «hebrivorism, Pflanzenfresserei και erbimangismo» αντίστοιχα; Και το επίθετο; Φαντάσου να λες «a variable, well planed and balanced hebrivoristic diet is all what we need». Ή: “I am proud of being hebrivore”. Δεν είναι λίγο άτοπο, «absurd»; Και περιορίζομαι στα αγγλικά, γιατί πιστεύω αυτά τα γνωρίζεις σίγουρα. Αν γνωρίζεις γερμανικά ή ιταλικά μετάφρασε μόνος σου σε παρακαλώ τις παραπάνω προτάσεις χρησιμοποιώντας τις αντίστοιχες της ελληνικής χορτοφαγία. Ακούγεται πολύ πιο έντονα, άσχημα, γιατί οι λέξεις είναι σύγχρονες και βασίζονται άμεσα στο εννοιολογικό σύστημα των γλωσσών που ανήκουν και δεν είναι αποστεωμένες ή κατασκευασμένες όπως η λέξη hebrivore. Όπως ζωντανότατη και με έντονη δηλωτική ενέργεια είναι και η ελληνική λέξη «χορτοφάγος», αλλά για να δηλώσει αυτό και μόνο που πραγματικά σημαίνει, δηλαδή τα θηλαστικά που διατρέφονται με χόρτο, τις αγελάδες, τα βουβάλια, τους λαγούς κλπ, και όχι κάποια από τα πρωτεύοντα, το πιο εξελιγμένο είδος τους μάλιστα τον άνθρωπο, δηλαδή τις αφεντιές μας. Κατά το σύστημα του Λιναίου ταξινομούμαστε κατά το είδος στα λεγόμενα «φρουτοφάγα» [frugivore] ζώα και μικρή σχέση έχουμε ανατομικά με τα χορτοφάγα. Βέβαια ακόμα μικρότερη έχουμε με τα σαρκοφάγα, τα “carnivore”.

Βλέπε: http://www.vegetarismus.ch/info/e12.htm

Από όπου: Anatomical Comparison of Frugivores and Carnivores

From an anatomical and physiological point of view, human beings are frugivores. Carnivores have numerous characteristics that separate them from humans. All vegetarian species have an anatomy similar to that of frugivores.

Frugivores(humans, apes)
Carnivores(lions, tigers, wolves…)
Teeth:
rounded molars for chewing.
pointed and highly developped canines and pointed molars.
Saliva:
Alkaline salive pour a quick breakdown of food developed Salivary glands for pre-digestion.
Acidic saliva for the digestion of animal protein; the enzyme ptyaline lowly developed salivary glands.
Jaw:
Laterally mobile to allow chewing of food.
Vertically mobile for biting or tearing.
Stomach:
Long and extended, complex structure, few acidic salts and pepsin.
Sack shaped, simple structure, 10 times acidic salt content for digesting animal muscle and bone.
Intestines:
Very long. Large area.
Short and smooth to aide in quick evacuation of rotting meat.
Liver:
Capable of disintegrating uric acid produced by the body.
Very active, capable of 10-15 times as much uric acid.
Vitamin C:
Needed from the daily food (fruits).
Can produce it without vitamin C rich food.
Urine:
Alkaline.
Acid.
Skin:
millions of pores. Glands capable of sweating.
No pores. No transcutaneous sweating.
Nails:
Flat. No claws.
Claws.



Να πω ότι αυτή την συγκριτική αντιπαραβολή την είχα βρει κάπου τριπλή (δηλαδή περιείχε και τα χαρακτηριστικά των χορτοφάγων ζώων) και καλύτερη, πιο εκτεταμένη, προς το παρόν περιορίζομαι σε αυτή που μόλις παρέθεσα. Να πω ακόμα ότι για μένα αυτός ο δικτυακός τόπος, (http://www.vegetarismus.ch) που ανήκει στην Ένωση Βεγκεταριανών Ελβετίας, είναι ένας από τους καλύτερους, και τον έχω διαβάσει ολόκληρο αρκετές φορές και σε αρκετές γλώσσες. Γιατί εκτός που είναι πολύ καλά δομημένος, άρα «πλοηγήσιμος», και τα άρθρα του είναι εξαιρετικής ποιότητας και αναφέρονται σχεδόν σε κάθε πτυχή του θέματος, τα τελευταία είναι μάλιστα γραμμένα το καθένα σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες, τις επίσημες της Ελβετίας, συν συνήθως τα Αγγλικά αλλά κάποια και σε άλλες ακόμα.
Για να κλείσουμε το θέμα των δικών μου «αγαπημένων» ιστοσελίδων, να αναφέρω ακόμα την υπο-σελίδα με τα διάφορα «αρχεία» (δηλαδή κείμενα) της Διεθνούς Ένωσης Βεγκετάριων (IVU, International Vegetarian Union: http://www.ivu.org/archives.html), την ιστοσελίδα http://www.vegfacile.info , την οποία μάλιστα έχω πρόταση να μεταφράσω αυτούσια στη γλώσσα μας από τη δημιουργό της, την dr.ssa Lucciana Baroni, ιδρύτρια και πρόεδρο της SSNV, Societa’ Scientifica di Nutrizione Vegetariana (δηλαδή της Επιστημονικής Εταιρίας για τη Βεγκεταρική Διατροφή, είμαι επίτιμο μέλος) και ακόμα πρωτεργάτρια στη δημιουργία των δικτυακών τόπων, εκτός του προαναφερθέντος, http://www.scienzavegetariana.it/index.html , http://www.vegpyramid.info και http://www.saicosamangi.info . Βλέπεις άλλοι αλλού είναι πολύ προχωρημένοι. Αλλά και εμείς από κάπου και κάποτε πρέπει να ξεκινήσουμε. Σιγά-σιγά θα βελτιωνόμαστε. Συγχαρητήρια και πάλι πολλά συγχαρητήρια σε σένα που έκανες στη χώρα μας το πρώτο ουσιαστικό, σημαντικό και μεγάλο βήμα!!!

Επανέρχομαι στο όχι ευχάριστο και φαινομενικά ίσως για σένα σχολαστικό θέμα του ονόματος.
Η δύναμη της συνήθειας πολλά μπορεί που αρχικά μας φαίνονται αποκρουστικά να τα μεταμορφώσει σε αποδεκτά και αγαπητά. Ένα απλό παράδειγμα η συνήθεια του καπνίσματος. Έτσι και σε σας τους «χορτοφάγους» μπορεί τώρα κάθε σκέψη για αλλαγή του ονόματός σας να σας φαίνεται ιεροσυλία και έσχατος κίνδυνος. Δέχομαι και εγώ και σέβομαι τις ευαισθησίες και την όποια «ιστορία» έχετε με αυτό το όνομα.
Όμως, λέω όμως, αν υποθέσουμε –προς το παρόν ας κάνουμε αυτή την υπόθεση εργασίας- ότι μια αλλαγή του ονόματος σε κάποιο πιθανώς καλύτερο θα βοηθούσε να προσελκύσει στην υπόθεσή μας πολύ περισσότερους ανθρώπους, ώστε να υιοθετήσουν σε κάποια έκταση ή και συνολικά τις διατροφικές μας αντιλήψεις, τότε εμείς θα έπρεπε να επιμένουμε στο ακαταλληλότερο όνομα, το λιγότερο αποτελεσματικό; Νομίζω όχι. Ήδη οι ίδιοι οι βετζετέριαν άλλαξαν το όνομά τους (κάπου στο τέλος του 19ου αιώνα σε ένα από τα πρώτα πανευρωπαϊκά τους συνέδρια) σε αυτό από το «Πυθαγόρειοι» (Pethagorians) που ήταν πριν! Αλλά ποτέ ΔΕΝ αυτοονομάστηκαν «χορτοφάγοι», hebrivores!
Είναι και το θέμα της προκλητικότητας. Το όνομα χορτοφάγος δημιουργεί πιστεύω περισσότερες αντιδράσεις και αντιπαραθέσεις με όσους ακολουθούν την καθιερωμένη (standard) διατροφή. Αν σκοπός μας είναι η επιδίωξη προστριβών και ο φαντασιακός διαχωρισμός και η ανύψωση του εαυτού μας, τότε το όνομα χορτοφάγος είναι το πιο κατάλληλο. Γιατί από την εμπειρία μου με πολλούς βετζετέριαν από άλλες χώρες (ας χρησιμοποιήσω εδώ και τον αυτούσιο, μη-ελληνοποιημένο αγγλογενή προσδιορισμό, που ΕΙΝΑΙ διαδεδομένος και αρκετά γνωστός στην Ελλάδα), που βέβαια δεν νομίζω να επαναληφθεί με εσάς, γνωρίζω ότι για πολλούς από αυτούς ο βεγκεταριανισμός υποσυνείδητα δεν είναι παρά ένας τρόπος για να ξεχωρίσουν από τους άλλους και ίσως να επιβληθούν σε αυτούς.
Αν πάτε σε ένα διεθνές συνέδριο θα δείτε πολλούς, τους περισσότερους, απλούς και ήρεμους ανθρώπους, θα δείτε –στους ομιλητές συνήθως- και πολλούς εξαιρετικούς, (όπως η κ. Μπαρόνι που προανάφερα αλλά και πολλοί άλλοι), αλλά θα συναντήσετε και αρκετά «φρούτα» (και στο ακροατήριο και στο πάνελ) που βρήκαν στην υπόθεση του βεγκεταριανισμού την ευκαιρία να δείξουν πόσο σπουδαίοι και εφευρετικοί (inventive) είναι. Και πόσο ανώτεροι από τους άλλους. Έτσι γίνεται ανάμεσα σ’ αυτούς ένας άτυπος διαγωνισμός για το ποιος θα είναι ο «καλύτερος» και «συνεπέστερος» βεγκεταριστής. Έτσι στα σοβαρά έρχεται και λέει ο ένας και ο άλλος το μακρύ του και το κοντό του, τις ανακαλύψεις του, που ακολουθούν στερεότυπα την πρόταση: Αν είναι κανείς βεγκεταριανός ΠΡΕΠΕΙ: (…ανάμεσα σε πολλά άλλα άκρως πρωτότυπα …) Να μην πίνουμε νερό από πλαστικά μπουκάλια (καρκίνος). Να μην τρώμε φρούτα που έρχονται από μακριά (μόλυνση). Να μην τρώμε μαγειρεμένα φαγητά (βιταμίνες). Να μην τρώμε προϊόντα σόγιας ή παρόμοια (ανώφελα και μεταλλαγμένα). Να… μη φοράμε παπούτσια (μαγνητικά πεδία -ακούστηκε και αυτό!)
Όποιος δεν κάνει όλα αυτά είναι «παρακατιανός», αν όχι ανάξιος και τιποτένιος.

Δυστυχώς κάποιες από αυτές τις προτάσεις υπάρχουν και στη δική σας ιστοσελίδα. Για αυτό έγραψα ότι θα πρέπει, νομίζω, αυτή να χαμηλώσει κάπου τους τόνους. Έτσι θα γίνει ελκυστικότερη. Σκεφτείτε κάποιον μη-προϊδεασμένο να διαβάζει στο σάιτ σας ότι ΠΡΕΠΕΙ να «κόψει» δια μιας και δια παντώς όχι μόνο τα κτεατογαλακτοκομικά, αλλά και όλα τα επεξεργασμένα προϊόντας φυτικής προέλευσης, δηλαδή, στη φαντασία του, αλλά σχεδόν και στην πραγματικότητα, τα πάντα! Έχει γίνει ήδη καπνός, και για μας δε σχημάτισε την καλύτερη εικόνα σε ότι αφορά τη διανοητική μας επάρκεια! Και δεν έχει σημασία τι πιστεύουμε εμείς για τους εαυτούς μας!

Για μένα, και νομίζω για όλους μας, το σημαντικό θα ήταν να συμβάλλουμε, μέσω στοχευμένων δράσεων για την παροχή πληροφόρησης, με διάφορους τρόπους και ενέργειες, (διαδίκτυο, ομιλίες, σεμινάρια, εμφανίσεις και μαγειρική στην τηλεόραση, σε εκθέσεις, γιορτές ή και το πεζοδρόμιο) στη διάδοση του βεγκεταρικού τρόπου διατροφής. Η πληροφόρηση για επιπλέον θέματα, στοιχεία και δεδομένα, όπως διατροφικού, περιβαλλοντολογικού, ηθικολογικού ή και κοινωνικοοικονομικού περιεχομένου, συμπεριλαμβάνεται στο σύνολο της πληροφόρησης με την οποία ευελπιστούμε να ΠΕΙΣΟΥΜΕ κάποιους, όσο γίνεται περισσότερους, να μας ακολουθήσουν, έστω και σε κάποιο βαθμό. Κι αυτό όφελος θα είναι, δεν πρέπει να βλέπουμε τους ανθρώπους με το πρίσμα του ότι «πας μη βέγκαν βάρβαρος εστί». Ούτε να διακατεχόμαστε από την οίηση ότι εμείς είμαστε οι πρωτοπόροι, οι αρχηγοί και αυτοί που τα ξέρουν όλα. Αν κάνουμε έτσι το μόνο βέβαιο είναι ότι θα αποτύχουμε.

Επικρατεί γενικά μεγάλη άγνοια γύρω από διατροφικά θέματα. Ο κόσμος βομβαρδίζεται ασταμάτητα από εκπομπές “κρεατομαγειρικής”, διαφημίσεις γαλακτοκομικών και από διατροφικές συμβουλές «διατροφολόγων» που συστήνουν να «τρώμε από όλα» αλλά με… μέτρο! Επίσης η κρεοφαγία, όσο κι αν είναι αντίθετη στην ανθρώπινη φύση και τα ένστικτα (όλοι, όχι μόνο τα παιδιά αλλά και εμείς οι μεγάλοι φρίττουμε στη θέα της σφαγής και του αίματος) είναι μια στέρεη και σχεδόν ακλόνητη πολιτισμικά επικαθορισμένη συνήθεια και κοινωνική σύμβαση. Ο «αντίπαλός» μας είναι πανίσχυρος. Είναι ο Γολιάθ σε υπερμεγέθυνση και εμείς είμαστε πολύ μικρότεροι από το Δαβίδ. Ο δρόμος της απευθείας αντιπαράθεσης μόνο μπορεί να συντρίψει, όχι εμάς –η εποχή του κυνηγιού των μαγισσών και της ιεράς εξέτασης πέρασε ευτυχώς…- αλλά όλες τις ελπίδες κάποιας επιτυχίας μας. Ο τρόπος μας πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και μελετημένος, “sophisticated”.

Ελπίζω και εγώ να τα πούμε και από κοντά με την πρώτη ευκαιρία, σε ευχαριστώ για την πρόταση.
Μέχρι τότε, ευελπιστώντας σε μια ενδεχόμενη συνεργασία, περιμένω τη γνώμη σου για αυτά που έγραψα σήμερα, και στο μεταξύ σου στέλνω τις καλύτερες ευχές μου, για υγεία, δύναμη, προκοπή και επιτυχία σε ότι –περιλαμβανομένου του βεγκεταρισμού αλλά όχι βέβαια μόνο- κάνεις.

Κώστας Γκαρέλας